ជា ឌៀប

អ្នកស្រី ជា ឌៀប កើតនៅខែមេសា ឆ្នាំ១៩៥៤ នៅភូមិប្រម៉ាត់ដី ខេត្តកំពង់ចាម។ នាង​ជា​អ្នក​ធ្វើ​ស្រែ ហើយ​មាន​កូន​បួន​នាក់។ នាងបានចូលបម្រើកងទ័ពក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៤ ហើយបានដើរតាមសមមិត្ត ហាន និង ហ៊ាន នៅក្នុងអង្គភាពចល័តទទួលបន្ទុកដឹកជញ្ជូនទាហានដែលរងរបួសចេញពីសមរភូមិ។

មុនពេលដួលរលំទីក្រុងភ្នំពេញ ពួកគេនៅជិតទីក្រុងជុំវិញវត្តណម ហើយនាងបានដឹកជញ្ជូនគ្រាប់បែក សាកសព ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានរកឃើញ សំណល់សង្គ្រាមដែលស្តុកទុកក្នុងឃ្លាំង ហើយនាងក៏បានចូលរួមប្រយុទ្ធផងដែរ។ ក្រោយ​មក នាង​ត្រូវ​បាន​ផ្ទេរ​ទៅ​អង្គភាព​វាយនភណ្ឌ​ដែល​គេ​តម្រូវ​ឱ្យ​ផលិត​សំពត់ និង​អាវ​រាប់រយ​ក្នុង​មួយ​ថ្ងៃ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៨ នាងត្រូវបានបញ្ជូនទៅអង្គភាពវាយនភណ្ឌអូរឬស្សី ដោយសារតែនាងត្រូវបានគេសង្ស័យថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយមេដឹកនាំនៃអតីតរបបនេះ។ នាង​បាន​បញ្ជាក់​ថា នាង​បាន​ឃើញ​ខៀវ សំផន ពីរ​ដង។ ក្នុង​ពេល​ប្រជុំ​នៅ​វត្ត​ឡុង អ្នក​នេះ​និយាយ​ថា ស្ត្រី​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ និង​រៀបការ​ជាមួយ​បុរស។ ជាពិសេស​លោក​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​យុវជន​ឲ្យ​បង្កើត​កូន​ដើម្បី​ការពារ​ប្រទេស។ លោក​ថា​អាយុ ១៩-២៥ និង ៣០-៣៥ ឆ្នាំ​ជា​អាយុ​ដែល​ត្រូវ​រៀបការ។ ពួកគេ​បាន​រៀប​ចំ​ការ​រៀប​ការ ប៉ុន្តែ​នាង​បដិសេធ​ដោយ​សារ​នាង​ចង់​បម្រើ​របប។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា លើក​ទី​ពីរ​នាង​មិន​អាច​បដិសេធ​បាន​ទេ ហើយ​នាង​បាន​ធ្វើ​តាម​ការ​ប្រឹក្សា​របស់​អង្គ​ការ។ មានដប់ពីរគូ។ បុរសជនពិការ; ឧទាហរណ៍អ្នកដែលនាងរៀបការជាមួយក៏មានបញ្ហានៅជើង។ គាត់មានអាយុ ២៦ ឆ្នាំហើយនាងមានអាយុ ១៩ ឆ្នាំ។ ពួក​គេ​បាន​ប្រកាស​ភ្ជាប់​ពាក្យ ហើយ​បន្ទាប់​មក​ពួក​គេ​បាន​បែង​ចែក​ជា​បួន​ក្រុម។ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​គេ​ត្រួត​ពិនិត្យ ហើយ​ប្រសិន​បើ​ពួក​គេ​ចង់​បែក​គ្នា ឬ​មិន​រួមដំណេកក្រោយរៀបការ ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​អប់រំ​សា​ជា​ថ្មី។ នាង​បាន​លើក​ឧទាហរណ៍​ពី​បុរស​ម្នាក់​ដែល​មិន​ចូល​ចិត្ត​មនុស្ស​ស្រី​តែ​ជា​បុរស ហើយ​ត្រូវ​បាន​គេ​ផ្ទេរ​ទៅ​រៀន​សូត្រ​វិញ។ ក្រោយ​មក គាត់​បាន​ផ្សំដំណេកក្រោយ​មង្គលការ​របស់​គាត់ ហើយ​ប្រពន្ធ​គាត់​មាន​ផ្ទៃពោះ។ យោងទៅតាមនាង នាងត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យរៀបការ។ 

នាង​បាន​និយាយ​អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​របស់​នាង ការ​បាត់​បង់ និង​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​និយាយ​អំពី​វា​សព្វ​ថ្ងៃ។ នាងភ័យខ្លាចគ្រប់ពេល ព្រោះគ្រាន់តែត្រូវចោទប្រកាន់ពីរឿងអ្វីមួយ វាគ្រប់គ្រាន់ហើយក្នុងការបញ្ជូនពួកគេទៅអប់រំឡើងវិញ ឬត្រូវគេសម្លាប់។

Transcript from testimony

Video recordings