លោក ជិ​ន សារឿន

ជិន សារឿន កើត​នៅ​ខែ​មករា ឆ្នាំ​១៩៥៩ លោក​ជា​ព្រះសង្ឃ​ពី​ឆ្នាំ​១៩៧២-៧៥។

គាត់បានពន្យល់ទៅអង្គជំនុំជម្រះថា នៅថ្ងៃទី ១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ គាត់ និងព្រះសង្ឃដទៃទៀតនៅក្នុងតំបន់របស់គាត់ត្រូវបានផ្សឹកដោយសារខ្មែរក្រហមបានប្រាប់គាត់ថានឹងមិនមានព្រះសង្ឃទៀតទេនៅក្នុងរបបថ្មី។ នេះ​ជា​ការ​តូចចិត្ត​សម្រាប់​គាត់​ព្រោះ​គាត់​ស្រឡាញ់​ព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយ​មាន​បំណង​ចង់​បួស​អស់​មួយ​ជីវិត​។ ខ្មែរក្រហម​បាន​ជំរុញ​គាត់​ឱ្យ​ទៅ​បណ្តុះបណ្តាល​នៅ​ខេត្តក្រចេះ​រយៈពេល​បី​ខែ បន្ទាប់មក​បាន​ផ្ទេរ​គាត់​ទៅ​អង្គភាព​ចល័ត​នៅ​ខេត្តមណ្ឌលគិរី​ក្នុង​ឆ្នាំ ៧៥ ។ សាក្សី​រូប​នេះ​បន្ត​ថា កាល​គាត់​ជា​ទាហាន គាត់​មាន​តួនាទី​ការពារ​អ្នក​ទោស​វៀតណាម​មិន​ឲ្យ​រត់​គេច​ខ្លួន។ ក្នុង​ពេល​ផ្តល់​សក្ខីកម្ម លោក​ក៏​បាន​ពិភាក្សា​អំពី​រថយន្ត​ដែល​មាន​ស្លាក​លេខ ៥០២។ លោក​បាន​និយាយ​ថា នេះ​គឺ​ជា​ការ​ប្រើ​សម្រាប់​យក​មនុស្ស​ទៅ​ឆ្ងាយ​នៅ​ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស។ គ្រប់​គ្នា​ភ័យ​ខ្លាច​រថយន្ត​នេះ ហើយ​វា​ជា​ញឹក​ញាប់​នឹង​បើក​ចូល​ផ្ទះ​មនុស្ស។ មេ​ស្រុក​ត្រូវ​គេ​ចោទ​ថា​លាក់​មុខ​ជនជាតិ​វៀតណាម។

លោក ជិន បាន​ប្រាប់​អង្គ​ជំនុំ​ជម្រះ​ថា បន្ទាប់​ពី​គាត់​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ខេត្ត​មណ្ឌលគិរី ប្រជាជន​ពី​កងពល​ចាស់​របស់​គាត់​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ ភ្នំពេញ ដើម្បី​សម្លាប់ ប៉ុន្តែ​គាត់​មិន​ដឹង​ពី​មូលហេតុ​ទេ។ គាត់បានរៀបការនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ តាមការស្នើសុំពីមេបញ្ជាការរបស់គាត់ ដែលចូលចិត្តគាត់ ហើយសួរថាតើគាត់ស្គាល់ប្រពន្ធរបស់គាត់ឬអត់។ គាត់​បាន​ធ្វើ ប៉ុន្តែ​នាង និង​គាត់​មិន​បាន​ដឹង​ថា​ពួកគេ​នឹង​រៀបការ​រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​នោះ​ទេ។ លោក ជិន បាននិយាយថា ការងារដោយដៃដែលពួកគេត្រូវធ្វើ ជួនកាលបានសម្លាប់មនុស្សក្នុងរយៈពេល ១០ ថ្ងៃបន្ទាប់ពីទៅដល់ទីនោះ។ ផ្នែក​របស់​គាត់​មាន​លក្ខណៈស្វ័យយ័ត ហើយ​រាយការណ៍​ផ្ទាល់​មក​ភ្នំពេញ។ 

Transcript from testimony

Video recordings