អ្នកស្រី ណាំ ម៉ុន
ណាំម៉ុន បានដាក់ពាក្យសុំដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃការឃុំខ្លួននាងនៅស-២១ និងស-២៤ ក៏ដូចជាក្នុងនាមឪពុកម្តាយ និងបងប្អូនរបស់នាងដែលត្រូវបានឃុំខ្លួន និងប្រហារជីវិតនៅស-២១។
ណាំ ម៉ុន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា ឪពុកម្តាយរបស់នាងទាំងពីរបានចូលរួមក្នុងបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហមតាំងពីដើមឆ្នាំ។ ខ្លួននាងផ្ទាល់បានចូលរួមជាសមាជិកបុគ្គលិកពេទ្យស-២១ នៅអាយុ ១៥ឆ្នាំ នៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ១៩៧៥។ បន្ទាប់ពីការចាប់ខ្លួន និងប្រហារជីវិតពូរបស់នាងពីរនាក់ ឪពុករបស់នាងដែលនាងពិពណ៌នាថាជាប្រធានភស្តុភារនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ហើយយកទៅសម្លាប់នៅស-២១។ បងប្រុសម្នាក់ក្នុងចំណោមបងប្រុសពីរនាក់របស់គាត់ ដែលជាឆ្មាំមន្ទីរស-២១ ត្រូវបានបញ្ជាឱ្យប្រហារជីវិតគាត់។ មួយសន្ទុះក្រោយមក ម្តាយរបស់នាង ប្អូនប្រុសរបស់នាង និងក្រោយមកបងប្រុសរបស់នាងពីរនាក់ ដែលធ្វើការជាឆ្មាំមន្ទីរស-២១ ត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងប្រហារជីវិត។ ណាំ ម៉ុន ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅដើមឆ្នាំ 1978 ។ បីខែក្រោយមក នាងត្រូវបានផ្ទេរទៅមន្ទីរស-២៤ ជាកន្លែងដែលនាងត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យជីករណ្តៅដើម្បីបញ្ចុះសពកុមារ។ នាងបានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា ពីទីនោះនាងត្រូវបានបញ្ជូនទៅមន្ទីរឃុំឃាំងផ្សេងទៀត។ ពេលនាងត្រូវគេយកទៅសម្លាប់ ទាហានវៀតណាមបានមកដល់ ហើយនាងអាចគេចរួចរស់ជីវិតបាន។ ណាំ ម៉ុន ត្រូវបានអង្គជំនុំជម្រះស្នើឱ្យរៀបរាប់អំពីកន្លែងឃុំខ្លួន លក្ខខណ្ឌឃុំខ្លួនទាំងនៅមន្ទីរស-២១ និងស-២៤ ព្រមទាំងរៀបរាប់ពីការងាររបស់នាងជាពេទ្យនៅមន្ទីរស-២១។
មេធាវីដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីរបស់នាងបានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា សក្ខីកម្មរបស់នាងតំណាងឱ្យជាលើកដំបូងដែលនាងបានបង្ហាញផ្នែកខ្លះនៃបទពិសោធន៍របស់នាងក្នុងរបបខ្មែរក្រហម សូម្បីតែចំពោះគ្រួសាររបស់នាងក៏ដោយ។
- Witness acronym :
E2/32
- Age at the time of testimony :
48
- Appeared as :
- សំណុំរឿង : សំណុំរឿង ០០១,
- Date(s) of testimony :