យស ផល
មុនឆ្នាំ១៩៧៥ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី គឺជានិស្សិត និងជាមន្ត្រីនគរបាល។
លោកពន្យល់ថា កាលពីដើមទាហានខ្មែរក្រហមមានចិត្តល្អ ហើយគ្មាននរណាសង្ស័យអ្វីឡើយ។ ទីបំផុតគាត់ត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យទៅខេត្តកំពត ប៉ុន្តែគាត់រស់នៅក្នុងស្ថានភាពអាក្រក់ ហើយគាត់បានបញ្ចប់នៅមន្ទីរពេទ្យឃុំ។ បន្ទាប់មកគាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅតំបន់ ១០៧ ដើម្បីធ្វើការនៅក្នុងអង្គភាពពិសេសមួយដើម្បីរែកដី។ នៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ១៩៧៨ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីត្រូវបង្ខំចិត្តរៀបការ ដោយសារគាត់ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាអ្នកធ្វើការខ្លាំង។ ទីបំផុតគាត់បានទទួលយកបន្ទាប់ពីសួរថាតើគាត់អាចរៀបការជាមួយនារីដែលគាត់បានភ្ជាប់ពាក្យជាមួយ ប៉ុន្តែបងប្រុសរបស់គាត់ត្រូវបានខ្មែរក្រហមសម្លាប់។ ប្រធានអង្គភាពបានប្រាប់ថា ពួកគេជាកូនប្រុសស្រីរបស់អង្គការ ហើយដោយហេតុផលនោះពួកគេមិនអាចបដិសេធអាពាហ៍ពិពាហ៍បានឡើយ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបាននិយាយថាមនុស្សមួយចំនួនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យជ្រើសរើសអ្នកដែលពួកគេបានរៀបការប៉ុន្តែមានតែបុរសប៉ុណ្ណោះហើយប្រសិនបើជីវប្រវត្តិរបស់ពួកគេត្រូវគ្នា។ យប់មួយ មេក្រុមបានហៅបុរស ៥០ នាក់ ស្រី ៥០ នាក់។ គូស្វាមីភរិយានីមួយៗត្រូវប្រកាសពាក្យសច្ចាជាផ្លូវការ។ គាត់មិនស្គាល់អនាគតប្រពន្ធរបស់គាត់ទេ។ បន្ទាប់ពីពិធីនោះពួកគេបានបន្តធ្វើការ ប៉ុន្តែនៅពេលយប់ពួកគេត្រូវផ្សំដំណេកបន្ទាប់ពីរៀបការ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេមិនអាច ដោយសារតែពួកគេអស់កម្លាំង ស្គមស្គាំង និងគ្មានអារម្មណ៍ផ្លូវភេទ។
គាត់បាននិយាយថា ពួកគេត្រូវតែធ្វើពុតថាពួកគេស្រឡាញ់គ្នាដូចប្តីប្រពន្ធ ហើយត្រូវបានត្រួតពិនិត្យមើលថាតើពួកគេរួមភេទឬអត់។ លោកថា ពិធីទាំងនោះខុសពីប្រពៃណី ព្រោះមិនបានសួរនាំឪពុកម្តាយ មិននៅក្នុងពិធីមង្គលការ មិនស្គាល់គ្នា ហើយគំរាមសម្លាប់។ សម្រាប់គាត់ វាគឺជារយៈពេលដ៏លំបាកមួយ ដូចជាការរស់នៅក្នុងនរក។
- Witness acronym :
2-TCCP-232
- Age at the time of testimony :
- Appeared as :
- សំណុំរឿង : សំណុំរឿង ០០២, សំណុំរឿង ០០២/០២,
- Date(s) of testimony :