Case 002 Witnesses, experts and Civil Parties
Witnesses, experts and Civil Parties who have appeared in Case 002. Click on photo for larger version.
|
អ្នកស្រី ហ៊ិន សុធានី | អ្នកស្រី ហ៊ិន សុធានី ជាអ្នករៀបចំបញ្ជីឈ្មោះអ្នកទោសនៅមន្ទីរ ស-២១ បានចំណាយពេល ២៤ខែ ចាប់ពីខែមេសា ឆ្នាំ ២០១៤ រហូតដល់ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៦។ បញ្ជីនេះត្រូវបានរៀបចំដោយអ្នកស្រី ដែលជាទីប្រឹក្សាផ្នែកវិភាគ ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់លោក Hiroto Fujiwara ជាប្រធានក្រុមវិភាគ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៩ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧ | |
|
នង នីម | សាក្សី នង នឹម បានផ្តល់សក្ខីកម្មទាក់ទងនឹងការបះបោរក្បត់ជាតិក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ យោងតាមបទសម្ភាសន៍របស់គាត់ជាមួយ DC-Cam លោក នង នឹម គឺជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ សៅ ភីម អ្នកនាំសារ អ្នកបើកបរ និងក៏ជាអង្គរក្សផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ផងដែរ។ នង នឹម បានដឹក សៅ ភីម ទៅប្រជុំផ្សេងៗជាមួយថ្នាក់ដឹកនាំខ្មែរក្រហម និងមន្ត្រីថ្នាក់ស្រុក និងផ្នែកនៅតំបន់បូព៌ា។ ដូច្នេះ អង្គជំនុំជម្រះយល់ឃើញថា សាក្សីបន្ថែមមានតួនាទីដោយផ្ទាល់ក្នុងការផ្តល់សក្ខីកម្មអំពី និងត្រូវបានសាកសួរទាក់ទងនឹងការវិវត្តនៅក្នុងតំបន់បូព៌ា។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
ម៉ាក ឈឿន | គាត់មានកូនបួននាក់ និងកូនស្រីចិញ្ចឹម។ គាត់បានរៀបការជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់នៅឆ្នាំ ១៩៧៦ ហើយទោះបីជាគាត់មិនមានទំនាក់ទំនងស្នេហាពីមុនជាមួយគាត់ក៏ដោយគាត់បាននិយាយថាវាគឺជាការព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមក។ តា មុត បានធ្វើជាអធិបតីក្នុងពិធីមង្គលការរបស់គាត់។ គាត់បានចូលរួមក្នុងបដិវត្តន៍ខ្មែរក្រហមនៅឆ្នាំ ១៩៧០ ដំបូងនៅកម្រិតភូមិមួយ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកជាកម្រិតវតំបន់នៅក្នុងកងកម្លាំងខេត្តកំពត។ បន្ទាប់មកគាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅកងពលធំភូមិភាគនិរតីទី៣ បញ្ជូនមកភ្នំពេញដើម្បីជួយរំដោះ ហើយបន្ទាប់មកត្រូវបានបញ្ជូនទៅកំពង់សោមជាមួយកងពលធំលេខ៣ទាំងអស់ ដែលគាត់ជាមេបញ្ជាការកងវរសេនាតូចលេខ៥៦០ មកពីកងវរសេនាតូចលេខ៦៣។ គាត់មានកម្លាំង៣០០នាក់ក្រោមបញ្ជា គាត់ត្រូវរៀបចំអាវុធយុទ្ធភណ្ឌ និងស្បៀងដើម្បីដឹកទៅកោះសេស ឬកោះថ្មី ។ គាត់ត្រូវបានគេប្រាប់ថាគាត់ត្រូវបានគេដាក់ពង្រាយនៅទីនោះដើម្បីការពារទឹកដីរបស់ពួកគេ ដោយសារកោះទាំងនោះនៅជិតព្រំដែនជាមួយកោះត្រល់ដែលត្រូវបានកាន់កាប់ដោយជនជាតិវៀតណាម។ លោកបាននិយាយថា មានការវាយប្រហារប្រដាប់អាវុធខ្លីៗដោយទូកនេសាទវៀតណាមដែលបានបាញ់មុន ហើយបន្ទាប់មកកងវរសេនាតូចរបស់លោកបានឆ្លើយតប។ ទូករបស់គាត់មិនដែលឆ្លងចូលក្នុងដែនទឹកវៀតណាមទេ ព្រោះគាត់យល់ថាកម្ពុជាមិនគួរវាយប្រហារវៀតណាម។ លោកថា កងវរសេនាធំលេខ៦៣ មានកងវរសេនាតូចចំនួន៣ គឺកងវរសេនាតូចលេខ៥៣០ ដែល វេត ទទួលបន្ទុក ចំណែក ៥៤០ សារី ជាអ្នកទទួលបន្ទុក ហើយសាក្សីទទួលបន្ទុក ៥៦០ លោកមិនដឹងថា វ៉េត ជា អ៊ឹង វ៉េត ឬយ៉ាងណានោះទេ។ គាត់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំនៅទីស្នាក់ការកណ្តាលដែលគាត់និយាយជាមួយតាម៉ុត ឬបងឌឹម។ បន្ទាប់ពីទីក្រុងភ្នំពេញត្រូវបានរំដោះ គាត់បានចូលរួមវគ្គសិក្សានៅអូឡាំពិក ដែលគាត់បានឃើញ ស៊ុន សេន មានតែប៉ុល ពត និយាយក្នុងសម័យប្រជុំដែលមានរយៈពេល ៤ ថ្ងៃ ហើយវាគឺអំពីការការពារជាតិ និងការកសាងប្រទេស។ គាត់ត្រូវបានផ្ទេរមកភ្នំពេញនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ហើយស្នាក់នៅទីនោះប្រហែល ១០ ថ្ងៃរហូតដល់វៀតណាមចូលមក គាត់ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវរៀបចំការជម្លៀសកម្លាំងពលកម្ម។ គាត់បានជួប ខៀវ សំផន នៅភ្នំពេញ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
ឡុង វ៉ុន | សាក្សីត្រូវបានហៅដោយឈ្មោះក្លែងក្លាយ (2-TCW-971) ក្នុងអំឡុងពេលសវនាការ ខណៈដែលគាត់ត្រូវបានសម្ភាសន៍ក្នុងដំណាក់កាលស៊ើបអង្កេត ហើយត្រូវបានស្នើសុំឱ្យមានវិធានការការពារដោយសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតអន្តរជាតិ។ 2-TCW-971 ផ្តល់សក្ខីកម្មលើការបែកបាក់ផ្ទៃក្នុងដែលមានជម្លោះនៅក្នុងតំបន់ភាគពាយព្យ ទាក់ទងនឹងអង្គហេតុជំនុំជម្រះនៃការបោសសំអាតផ្ទៃក្នុង។ សាក្សីនេះគឺជាសាក្សីអនាមិកដែលត្រូវបានសម្ភាសដោយ Robert LEMKIN (2-TCW-877) និង ថេត សម្បត្តិ (2-TCW-855) សម្រាប់ខ្សែភាពយន្តរបស់ពួកគេ "សត្រូវរបស់ប្រជាជន" ។ យោងតាមលោក Robert LEMKIN សាក្សីគឺជាមេបញ្ជាការយោធាម្នាក់ក្នុងដណ្តើមកាន់កាប់ទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ ហើយក្រោយមកទទួលបន្ទុកជាផ្នែកមួយនៃការគ្រប់គ្រងផ្លូវការនៅភូមិភាគពាយ័ព្យ ក្រោមការណែនាំផ្ទាល់ពី ប៉ុល ពត។ ផ្នែកការពារក្តីស្នើសុំ 2-TCW-971 ត្រូវបានគេចាត់អោយធ្វើការនៅតំបន់ភាគពាយ័ព្យ ហើយគាត់អាចរៀបរាប់ពីជីវភាពក្រីក្ររបស់ប្រជាជននៅទីនោះ។ វាបង្ហាញថាគាត់អាចផ្តល់ការយល់ដឹងពិសេសទាក់ទងនឹងផលវិបាកនៃគោលនយោបាយ និងខ្សែបក្ស។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៥ ធ្នូ ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ១៥ ធ្នូ ២០១៦ | |
|
ញឹក លី | សាក្សី 2-TCW-920 នៅជាមួយចលនាឥស្សរៈក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៥០ ហើយបានចូលរួមជាមួយខ្មែរក្រហមប្រហែលឆ្នាំ ១៩៦៦ ។ គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យធ្វើការឱ្យ រស់ ញឹម និង នួន ជា ជាអ្នកនាំសាររវាងទីក្រុងភ្នំពេញ និងបាត់ដំបង។ លោក រស់ ញឹម តែងតាំងលោកឲ្យថ្លែងសារជូនលោក នួន ជា។ លោកបញ្ជាក់ថា មេដឹកនាំទាំងពីរក៏ជឿជាក់លើលោកដែរក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ គាត់បានក្លាយជាសមាជិកបក្ស។ នៅពេលសួរពីតាហឿន គាត់បាននិយាយថា គាត់ត្រូវបានលោក រស់ ញឹម ដកចេញនៅពេលក្រោយមក។ រស់ ញឹម មិនទុកចិត្តតាហឿន។ គាត់មិនដឹងថា តា ហឿន ត្រូវគេបញ្ជូនទៅណាទេ។ លោកថា តា ឆាំ បានបាត់ខ្លួនដែរ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ តា ងុន បានស្លាប់ពេលឡើងកាន់តំណែងជាមេបញ្ជាការកងពល។ នៅពេលសួរអំពីការចាប់ខ្លួនរបស់លោក រស់ ញឹម ដោយផ្នែកនិរតី គាត់បាននិយាយថា វាគឺដោយសារតែលោក រស់ ញឹម បានចូលដៃជាមួយយួន។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
លោក នួន ត្រាច់ | នួន ត្រាច់ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិត្រពាំងឈូក ស្រុកស្ទឹងត្រង់ ខេត្តកំពង់ចាម។ គាត់បានចូលបម្រើកងទ័ពនៅពេលគាត់មានអាយុ ១៥ ឆ្នាំ។ អឿន ជាមេបញ្ជាការកងពលលេខ ៣១០ និង វឿង អនុប្រធានរបស់គាត់។ គាត់បានធ្វើការជាគ្រូពេទ្យមុនឆ្នាំ ១៩៧៥ ទោះបីជាគាត់មិនបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលណាមួយក៏ដោយ។ គាត់ធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែកស្រុកចំការលើ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ គាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅមន្ទីរពេទ្យទូទៅប្រចាំតំបន់។ ពេលភ្នំពេញរំដោះបាន គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅ K-99 រួចទៅពេទ្យយោធា។ គាត់ទទួលខុសត្រូវក្នុងការព្យាបាលទាហានដែលរងរបួស និងមនុស្សដែលមានជំងឺគ្រុនចាញ់។ គាត់ធ្វើការនៅទីនោះជិតមួយឆ្នាំ ហើយក្រោយមកត្រូវបានផ្ទេរទៅកងវរសេនាតូចលេខ៣១៤។ គាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅកន្លែងនេះ ដោយត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទក្បត់ជាតិ។ យោងតាមការរំលឹករបស់សាក្សី កងវរសេនាតូចលេខ៣១៤ និងកងវរសេនាធំផ្សេងទៀតត្រូវបានកោះប្រជុំនៅសាលាមួយនៅខាងជើងវត្តភ្នំ។ ពួកគេត្រូវបានគេប្រាប់ថាមេដឹកនាំរបស់ពួកគេជាជនក្បត់ ហើយពួកគេគួររក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់។ គេបានឮតាមឧបករណ៍បំពងសំឡេងជាពាក្យសារភាពរបស់មេទ័ព អឿន។ ត្រាច់ បានត្រឡប់ទៅអង្គភាពរបស់គាត់វិញ ហើយមេដឹកនាំត្រូវបានចាប់ខ្លួនម្តងម្កាល រួមជាមួយនឹងភរិយារបស់ពួកគេ។ ពួកគេត្រូវបានគេប្រាប់ថាពួកគេត្រូវបានចាត់តាំងឡើងវិញទៅកាន់ទីតាំងផ្សេងទៀត។ ដំបូងឡើយគាត់គិតថា ខ្លួនគាត់ត្រូវបានគេចាត់ឱ្យទៅកន្លែងផ្សេងវិញ ហើយមិនត្រូវបានចាប់ខ្លួនទេ។ គាត់ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅបន្ទប់មួយដែលគេជឿថានៅគុកទួលស្លែងរហូតដល់ យ៉េត យកគាត់ចេញ។ បន្ទាប់មក គាត់បានត្រឡប់ទៅធ្វើការជាពេទ្យបន្តទៀត។ ក្រោយមកគាត់ត្រូវបានគេដឹងថាជាប់ទាក់ទិនជាមួយ "បណ្តាញខ្មាំង" ហើយផ្ទេរទៅអាកាសយានដ្ឋានកំពង់ឆ្នាំងដើម្បីស្តារឡើងវិញ។ ក្នុងនាមជាអ្នកទោស គាត់ក៏ត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យដុតគ្រឿងផ្ទុះនៅលើភ្នំ និងបំបែកថ្មដើម្បីសាងសង់ព្រលានយន្តហោះ។ អ្នកទោសផ្សេងទៀតដែលធ្វើការបានរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយថែមទាំងត្រូវបានស្លាប់ដោយគ្រឿងផ្ទុះទៀតផង។ ពួកគេធ្វើការពីម៉ោង ៤ ព្រឹករហូតដល់ម៉ោង ១១ ព្រឹក។ ពួកគេបានសម្រាកមួយម៉ោង ហើយបន្ទាប់មកធ្វើការចាប់ពីម៉ោង ១២ ថ្ងៃត្រង់ដល់ម៉ោង ៥ ល្ងាច។ ពួកគេធ្វើការជារៀងរាល់យប់ចាប់ពីម៉ោង៦ល្ងាចដល់ម៉ោង១០យប់។ គាត់មិនដែលត្រឡប់មកទួលស្លែងវិញទេក្រោយឆ្នាំ១៩៧៩។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៦ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៦ | |
|
លោក ស៊ិន អ៊ឹង | ស៊ិន អ៊ឹង កើតនៅថ្ងៃទី ៨ ខែ មីនា ឆ្នាំ ១៩៥៧ ។ លោកជាសមាជិកនៃអង្គភាពចល័តចាប់ពីខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ ដល់ឆ្នាំ ១៩៧៦ រហូតដល់លោកត្រូវបាននាំទៅ «តំបន់មួយ» ដែលលោកបានក្លាយជាឆ្មាំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ សោ ភីម។ គាត់មានទំនាក់ទំនងជាមួយ សោ ភីម ដោយសារជីដូនដែលស្លាប់របស់គាត់គឺបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ សោ ភីម។ គាត់បានឃើញលោក ជា ស៊ីម ដែលជាមន្ត្រីស្រុកពញាក្រែក។ សាក្សីបានបញ្ជាក់ថា កូនស្រីរបស់ សោ ភីម ឈ្មោះ ស៊ី បានរៀបការជាមួយនឹងកូនប្រុសរបស់គណៈកម្មាធិការភូមិភាគពាយ័ព្យ ឈ្មោះ រស់ ញឹម។ គាត់បានឮថា ប៉ុល ពត បានព្យាយាមធ្វើរដ្ឋប្រហារ។ គាត់មិនដឹងថាអ្នកណាជាអ្នកផ្តួចផ្តើមធ្វើរដ្ឋប្រហារទេ គាត់គ្រាន់តែដឹងថា មជ្ឃឹមបានធ្វើការចាប់ខ្លួនប្រឆាំងនឹងបូព៌ា។ លោកបន្ថែមថា សោ ភីម និយាយទៅ ហេង សំរិន ថានឹងវាយគ្នាទៀត។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា ពួកគេបាននិយាយអំពីការប្រមូលកម្លាំង និងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹង ប៉ុល ពត នៅតែដប់ថ្ងៃមុនពេល សោ ភីម ស្លាប់។ បើតាមសាក្សី សោ ភីម បានប្រាប់ ហេង សំរិន ថា គាត់នឹងទៅភ្នំពេញ ដើម្បីនិយាយជាមួយ ប៉ុល ពត ហើយ “ដោះស្រាយរឿងនោះ”។ គាត់ប្រាកដថាគាត់បានឃើញ នួន ជា នៅក្រុងសួង ដោយបន្ថែមថា នួន ជា ដេកនៅទីនោះក្នុងអគារដូចជាអង្គរក្សរបស់ សោ ភីម។ គាត់មានវត្តមាននៅក្នុងដំណើរចុងក្រោយរបស់ សោ ភីម មកកាន់ទីក្រុងភ្នំពេញ។ លោកបានរំលឹកថា វាជាក្បួនជាមួយលោក អ៊ឹង និងមនុស្ស ៨ នាក់ផ្សេងទៀត (រួមទាំង សោ ភីម) ដែលទៅវត្តឧណ្ណាលោម។ ទីបំផុត ពួកគេត្រូវបានគេពួនស្ទាក់នៅខាងក្រៅអរិយក្សត្រយ ហើយអ៊ឹង បានរត់គេចខ្លួនដោយលាក់ខ្លួននៅក្នុងបឹង។ គាត់ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅវិហារសួគ៌។ គាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ ហើយក្រោយមកត្រូវបានដោះលែង ហើយដាក់គាត់នៅសាលាស្រុក ដែលប្រធានមន្ទីរបានប្រាប់គាត់ថា សោ ភីម នៅមានជីវិត។ ក្រោយមកគាត់បានរត់គេចខ្លួនបាត់ពីកន្លែងនោះ ហើយនៅពេលធ្វើដំណើរគាត់ត្រូវបានគេប្រាប់ដំណឹងពីការស្លាប់របស់ សោ ភិម។ បើតាមអ្នកភូមិ សោ ភីម បានធ្វើអត្តឃាត ប៉ុន្តែសាក្សីមិនដែលឃើញសាកសពគាត់ទេ។ លើកចុងក្រោយដែលគាត់បានឃើញ សោ ភីម នៅមានជីវិត គឺនៅអរិយក្សត្រ ជាកន្លែងដែលគេស្ទាក់ចាប់។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០១៦ | |
|
លោក សេង លីថេង | សាក្សីកើតនៅថ្ងៃទី ១៧ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ១៩៤៦ នៅខេត្តកំពង់ធំ។ គាត់ជាក្មួយប្រុសរបស់ ប៉ុល ពត ឪពុកគាត់ជាបងប្រុសរបស់ ប៉ុល ពត។ សាក្សីបាននិយាយថា គាត់មិនដែលជាសមាជិកបក្សទេ ប៉ុន្តែគាត់នៅក្នុងជួរកងទ័ពវៀតណាមនៅឆ្នាំ ១៩៧០ និងម្តងទៀតនៅឆ្នាំ ១៩៧៣ អស់រយៈពេល ៣ ឆ្នាំ។ គាត់បានឈរជើងជាចម្បងនៅខេត្តកំពង់ធំ និងសៀមរាប ដើម្បីការពារប្រាសាទអង្គរវត្ត។ ក្រោយមកគាត់មានមូលដ្ឋាននៅខេត្តកំពង់ចាម ជាកន្លែងដែលមេដឹកនាំនៅទីនោះមាន ប៉ុល ពត នួន ជា អៀង សារី និងខៀវ សំផន។ លោកបានបញ្ជាក់ថា ប៉ុល ពត នួន ជា និង ខៀវ សំផន បានហូប និងធ្វើការជាមួយគ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ លោកក៏ជាផ្នែកមួយនៃអង្គភាពចល័ត និងជាផ្នែកមួយនៃក្រសួងការបរទេសទទួលបន្ទុកផ្នែកទទួលភ្ញៀវ។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មលើអត្តសញ្ញាណរបស់សហសេវិកជាច្រើនពីពេលនោះ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះគាត់បានរៀបការ ប៉ុន្តែគាត់ជ្រើសរើសគូរស្រករដោយខ្លួនលោកផ្ទាល់ ហើយពួកគេគឺជាប្តីប្រពន្ធតែមួយគត់ដែលបានរៀបការនៅពេលនោះ។ គាត់ធ្វើការជាឆ្មាំការពារអោយ ប៉ុល ពត។ គាត់បានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលផ្នែកថតរូបនៅប្រទេសចិន។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៩ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
ប៊ិត បឿន | សាក្សីកើតនៅឆ្នាំ ១៩៥០ នៅខេត្តកណ្តាល ហើយបានចូលរួមបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៧១។ នាងត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យធ្វើការងារផ្សេងៗមុនឆ្នាំ ១៩៧៥ ដូចជាជួយប្រជាជនធ្វើស្រែ និងជីកឬសឈើដើម្បីផលិតថ្នាំ។ អង្គភាពរបស់លោកស្រីបានមកដល់រាជធានីភ្នំពេញ បន្ទាប់ពីប្រជាពលរដ្ឋត្រូវបានជម្លៀសចេញ។ នាងមានមូលដ្ឋាននៅកីឡដ្ឋានដែលនាងត្រូវដេរសម្លៀកបំពាក់។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ នាងត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យទៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មទទួលបន្ទុកការទិញ។ ប្តីរបស់នាងត្រូវបានចាប់ខ្លួនព្រោះគាត់ជាអ្នកបើករថយន្តឲតាហុង; នាងមិនដែលឃើញគាត់ទៀតទេ។ នាងបានចូលរួមវគ្គសិក្សាដែល ប៉ុល ពត នួន ជា និងខៀវ សំផន និយាយ។ ពួកគេត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យវាយខ្មាំងសត្រូវ ទោះបីសត្រូវជាឪពុកម្តាយក៏ដោយ។ នាងមានផ្ទៃពោះ ប៉ុន្តែក្រោយពីប្តីត្រូវចាប់ខ្លួន នាងត្រូវបង្ខំឱ្យរំលូតកូនចោល ។ នាងត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅអាកាសយានដ្ឋានកំពង់ឆ្នាំង។ អ្នករាល់គ្នានៅទីនោះស្គមណាស់ ហើយគ្មានកូន។ នាងបាននិយាយថា ពួកគេត្រូវបានគេអោយហូបចុកយ៉ាងលំបាក។ |
Transcript of hearing on the substance in Case 002/02 – 28 November 2016 , ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ២៨ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
អ្នកស្រី ធុច ស៊ីថន | សាក្សីកើតនៅថ្ងៃទី ២ ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៦៥ ហើយបច្ចុប្បន្នរស់នៅក្នុងទីក្រុងប៉ារីស។ នាងបានធ្វើការនៅក្រសួងសង្គមកិច្ច ក្រោមការដឹកនាំរបស់ អៀង ធីរិទ្ធ។ នាងបានចែកចាយថ្នាំ ព្រោះនាងអាចអានភាសាបារាំងបាន។ ពេលនាងធ្វើការនៅក្រសួង ថ្នាក់លើជាច្រើននាក់ក្រោមឱវាទ អៀង ធីរិទ្ធ បានបាត់ខ្លួន ហើយមិនត្រឡប់មកវិញទេ។ នៅឯការប្រជុំគេប្រាប់ថាគេត្រូវវាយខ្មាំងសត្រូវ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់សាក្សីបានធ្វើឡើងនៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ ១៩៧៦ នៅក្រសួង។ ប្តីប្រពន្ធបីគូបានរៀបការក្នុងពេលតែមួយ។ បង ស៊ូ ដើរតួជាឪពុកម្តាយក្នុងពិធី។ នាងមិនបានស្គាល់ប្តីនាងច្បាស់ទេមុនពេលគេណែនាំឱ្យរៀបការ ។ នាងសុំបញ្ជាក់ថាលោកមិនបានរៀបការនៅប្រទេសបារាំងទេ។ នាងត្រូវតែបង្ខំខ្លួនឯងឱ្យរៀបការជាមួយគាត់ ព្រោះតាមពិតនាងស្រលាញ់លេខារបស់គាត់ ដែលនាងស្គាល់ជាង ហើយគិតថាមើលទៅស្អាតជាង។ គ្មានគ្រួសារណាមួយរបស់នាងបានចូលរួមក្នុងពិធីរៀបការនោះទេ។ នាងមានផ្ទៃពោះក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយខែ។ ប្តីរបស់នាងបានបាត់ខ្លួនបីខែក្រោយមក។ នាងបានឃើញ នួន ជា និយាយក្នុងកិច្ចប្រជុំ ហើយបានជួបខៀវ សំផន។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២១ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២២ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
នង នេត | សាក្សីគឺជាព្រះសង្ឃរហូតដល់ថ្ងៃទី ១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ ១៩៧៥ នៅពេលដែលព្រះសង្ឃទាំង ១៩ អង្គនៅក្នុងវត្តរបស់គាត់ត្រូវបានផ្សឹកដោយបង្ខំ។ គាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅសហករណ៍ដាំស្រូវមួយ រយៈពេលពីរបីខែ។ គាត់គឺជាផ្នែកមួយនៃក្រុមដែលត្រូវបានគេហៅថា "កងកម្លាំងស្វា" ដោយសារតែពួកគេជាអ្នកចំណូលថ្មី។ គាត់ត្រូវបានផ្ទេរទៅសហករណ៍មួយផ្សេងទៀត ជាកន្លែងដែលគាត់បានភ្លក់អាហារសម្រាប់ភ្ញៀវ ដើម្បីប្រាកដថាវាមិនត្រូវបានបំពុល។ ក្រោយមកគាត់ត្រូវបានផ្លាស់ទៅភូមិភាគបូព៌ា។ នៅទីនោះ គាត់បានបញ្ជាក់ថា គាត់ធ្វើការលើសទម្ងន់ និងមិនបានផ្តល់អាហារគ្រប់គ្រាន់ ដូច្នេះហើយបានជាមនុស្សមួយចំនួនព្យាយាមរកអាហារក្នុងព្រៃ។ បន្ទាប់ពីនេះ ពួកគេត្រូវបានបង្រ្កាប និងចាប់ខ្លួនអស់រយៈពេល ១៤ ថ្ងៃ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ពួកគេត្រូវបានផ្តល់អាហារត្រឹមតែដំឡូងមួយ ឬពីរដុំក្នុងមួយពេល។ បន្ទាប់មកពួកគេត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់។ សាក្សីត្រូវបានគេវាយក្បាលជាច្រើនដង ប៉ុន្តែអាចរួចជីវិតដូចមនុស្សម្នាក់ទៀតឈ្មោះ ខន ដែរ។ ពួកគេបានស្រាយចំនងគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបានរស់នៅអស់រយៈពេលជាងមួយខែក្នុងរូងភ្នំក្បែរកន្លែងធ្វើការដែលគេបោះបង់ចោល។ សាក្សីត្រូវផឹកទឹកនោមខ្លួនឯងដើម្បីរស់។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១០ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
ឡុង សាត | សាក្សីបានចូលរួមបដិវត្តន៍ជាទាហាននៅឆ្នាំ ១៩៧០ ដោយសារតែអតីតព្រះមហាក្សត្រសីហនុបានប្រាប់ប្រជាជនរបស់គាត់ឱ្យធ្វើដូច្នេះ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧១ គាត់បានចូលរៀនផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ដ ហើយបានក្លាយជាគ្រូពេទ្យនៅថ្នាក់ស្រុក ក្លាយជាប្រធានមន្ទីរពេទ្យនៅឆ្នាំ ១៩៧៦។ នៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៧ មេបញ្ជាការទាំងអស់នៅក្នុងផ្នែករបស់គាត់ - សាក្សីរួមបញ្ចូល - ត្រូវបានហៅទៅកិច្ចប្រជុំដែលគាត់មិនបានចូលរួមដោយសារតែគាត់ ត្រូវបានឈរជើងនៅសមរភូមិ។ អ្នករាល់គ្នានៅក្នុងកិច្ចប្រជុំបន្ទាប់មកត្រូវបានចាប់ខ្លួន។ ក្រោយមក សាក្សីបានដឹងថា ប៉ុល ពត បានប្រព្រឹត្តអំពើក្បត់ជាតិ ព្រោះគាត់បានបញ្ជូនទ័ពទៅចាប់មេបញ្ជាការទាំងនេះ។ គាត់បានចាប់ផ្តើមរៀបចំការតស៊ូប្រឆាំងនឹង ប៉ុល ពត ដោយសម្របសម្រួលជាមួយវៀតណាមដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់ត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រៃ ដោយសារតែ ប៉ុល ពត សម្លាប់មនុស្សជាបន្តបន្ទាប់។ បើតាមសាក្សី ជម្លោះកម្ពុជា-វៀតណាម ចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ១៩៧៣ ដោយសារប្រទេសមហាអំណាច ដែលគាំទ្រប្រទេសនីមួយៗ មិនបានបញ្ជូនសម្ភារៈក្នុងបរិមាណស្មើគ្នា។ លោកបានផ្តល់សក្ខីកម្មថា មានកិច្ចប្រជុំយុទ្ធសាស្ត្រដែលបានធ្វើឡើងនៅទីក្រុងហូជីមិញ មុនការឈ្លានពាន។ សាក្សីជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹង សៅ ភីម ហើយបានប្រាប់គាត់អំពីទង្វើក្បត់ជាតិរបស់ ប៉ុល ពត។ ក្រោយពីផ្ដួលរំលំសាក្សីត្រូវបានជនជាតិវៀតណាមដាក់ក្នុងគុក។ សាក្សីបានផ្ដល់សក្ខីកម្មលើឈ្មោះ និងប្រធានបទជាច្រើនទាក់ទងនឹងអន្តរាគមន៍របស់វៀតណាមនៅកម្ពុជា និងការបោសសម្អាតផ្ទៃក្នុង។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៧ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៨ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
អៀង ផាន | អៀង ផាន កើតនៅឆ្នាំ ១៩៥២ នៅខេត្តតាកែវ។ លោកត្រូវបានដំឡើងឋានៈតាមរយៈជួរកងទ័ពរហូតដល់មុខតំណែងមេបញ្ជាការកងវរសេនាធំ។ គាត់នៅផ្នែកនៃការវាយប្រហារមកលើទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៥។ កងពលរបស់គាត់បានវាយប្រហារជនជាតិវៀតណាមនៅព្រំដែនក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ នៅពេលដែលការប្រយុទ្ធគ្នានៅតែកើតមានជាបន្តបន្ទាប់។លោករំឭកថាទាហានវៀតណាមចូលខេត្តតាកែវឆ្ងាយពីព្រំដែន។ ភាគីកម្ពុជាទទួលរងរបួសច្រើនជាងមុន ដោយសារជនជាតិវៀតណាមមានអាវុធល្អជាង និងមានចំនួនច្រើន។ ដូច្នេះ គេឧស្សាហ៍ព្យាយាមវាយយួនពីក្រោយ ព្រោះក្នុងការវាយទល់មុខគ្នា ពួកយើងនឹងចាញ់គេ ដូច្នេះបើតាមសាក្សីពួកគេគ្រាន់តែខំការពារទឹកដីប៉ុណ្ណោះ។ ការបញ្ជារបស់ពួកគេពីថ្នាក់លើគឺត្រូវធ្វើបែបនោះ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ៣១ តុលា ២០១៦ | |
|
លោក សៅ ម៉ាំង | សៅ ម៉ាំងកើតនៅឆ្នាំ ១៩៥១ នៅខេត្តមណ្ឌលគិរី។ គាត់ជាទាហានខ្មែរក្រហមចន្លោះឆ្នាំ១៩៧៥-៧៩។ គាត់បានរៀបការជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់ដែលគាត់ស្គាល់ពីមុននិងស្រលាញ់។ លោកបានរៀបរាប់អំពីការប៉ះទង្គិចគ្នាតាមព្រំដែនដែលបានកើតឡើងរវាងខ្មែរនិងវៀតណាមក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៧៦ និងកាន់តែខ្លាំងឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧-៧៨។ លោកថា មិនមានការវាយប្រយុទ្ធគ្នានៅក្នុងទឹកដីវៀតណាមទេ គឺវាយគ្នាពេលចូលមកកម្ពុជា។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៦ | |
|
ជួន ធី | គាត់ត្រូវបានតម្លើងឋានៈជាមេកងវរសេនាធំបីខែបន្ទាប់ពីការដួលរលំនៃទីក្រុងភ្នំពេញ។ គាត់ទទួលបន្ទុកទ័ពការពារទីក្រុង។ លោកបញ្ជាក់ថា លោកត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យប្រើយុទ្ធសាស្ត្រការពារខ្លួនដោយមិនចាំបាច់ទាក់ទងអ្នកដទៃ ព្រោះជាទឹកដីកម្ពុជា។ លោកថា ខ្មែរក្រហមមិនមានគោលនយោបាយវាយប្រហារយួនទេ ប៉ុន្តែពេលក្រោយមកត្រូវគេវាយប្រហារ ពួកគេត្រូវវាយប្រហារវិញ។ គាត់បានរៀបការដោយគ្មានការបង្ខំ គាត់ស្រឡាញ់ប្រពន្ធគាត់ដែលជាពលរដ្ឋសាមញ្ញ ហើយបានសុំប្រធានអង្គភាពគាត់រៀបការជាមួយគាត់។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់មិនមានវត្តមានទេ។ លោកថា បើមនុស្សមិនពេញចិត្តគ្នាមិនបាច់រៀបការទេ។ គាត់មិនដែលបានជួបមនុស្សដែលត្រូវបានគេត្រួតពិនិត្យដើម្បីធានាថាពួកគេបានផ្សំដំនេកក្រោយអាពាហ៍ពិពាហ៍ណាមួយនោះទេ។ លោកបាននិយាយម្តងហើយម្តងទៀតថា កងទ័ពកម្ពុជាដែលចូលរួមប្រយុទ្ធជាមួយកងទ័ពវៀតណាម គឺគ្រាន់តែការពារប្រទេសរបស់ខ្លួន។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៥ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ២៦ តុលា ២០១៦ | |
|
ហួន ជឿម | 2-TCW-1037 រស់នៅក្នុងព្រៃរហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ ដោយសារតែភាពចលាចលក្នុងប្រទេស។ គាត់នៅតែស្ថិតក្នុងបដិវត្តន៍រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ ។ ចន្លោះឆ្នាំ ១៩៧០ ដល់ ១៩៧៥ គាត់បានចូលបម្រើកងទ័ពរំដោះជាតិ។ បន្ទាប់មក គាត់ទទួលបន្ទុកផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច និងភស្តុភារ ក្នុងតំបន់មួយ ជាពិសេសការចែកចាយស្បៀងអាហារ និងគ្រាប់រំសេវទៅកាន់សមរភូមិ។ គាត់ចងចាំ និងបញ្ជាក់អំពីអត្ថិភាពនៃមនុស្ស កម្មាភិបាល និងឈ្មោះទីតាំងជាច្រើន។ មេដឹកនាំនៅក្នុងតំបន់យោធាត្រូវបានចោទប្រកាន់ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយ CIA ។ ឮថា រស់ ញឹម និង តា ញឹម មានផែនការវាយប្រហារ ប៉ុល ពត។ ក្រោយពីធ្វើពិធីរួច ពួកគេទាំងអស់គ្នាក៏បែកគ្នាទៅកន្លែងផ្សេងៗ ជាច្បាប់ដែលប្តីប្រពន្ធនៅជាមួយគ្នារយៈពេលបីថ្ងៃ ដើម្បីរួមដំណេក បន្ទាប់មក ពួកគេក៏បែកគ្នាទៅកន្លែងធ្វើការផ្សេងគ្នា។ ប្រសិនបើពួកគេចង់ជួបពួកគេត្រូវការការអនុញ្ញាត។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៧ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ១៨ តុលា ២០១៦ | |
|
លោក ជាល ជឿន | លោក ជាល ជឿន កើតនៅឆ្នាំ១៩៥២ នៅភូមិពោធិសាត់។ គាត់ជាអ្នកស្រែ។ គាត់ជាទាហានខ្មែរក្រហមរហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៥ ។ បន្ទាប់មកគាត់បានទៅខេត្តបាត់ដំបង ដោយសារជីវភាពរស់នៅមិនសូវល្អ។ គាត់បានផ្ដល់សក្ខីកម្មអំពីការសម្លាប់រង្គាលលើទាហាន លន់ នល់ ការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញលើពុទ្ធសាសនិក និងការបង្ខំឱ្យរៀបការ។ គាត់បានប្រាប់ឈ្មោះមេដឹកនាំមួយចំនួន ហើយបញ្ជាក់ថាគាត់បានឮអំពីលោក រស់ ញឹម។ គាត់មិនដែលបានឮអ្វីមួយអំពីគម្រោងការបះបោរទេ គឺគ្រាន់តែអំពីការហ្វឹកហ្វឺនយោធាដោយមិនដឹងពីគោលបំណងរបស់ខ្លួន។គាត់បានអមដំណើរអតីតទាហាន លន់ នល់ ទៅជួបសម្តេចភ្លាមៗបន្ទាប់ពីជ័យជម្នះរបស់ខ្មែរក្រហមនៅភ្នំពេញ។ សាក្សីបញ្ជាក់ថា ទាហាន លន់ នល់ ៥០នាក់ ត្រូវបានគេដឹក។ គាត់មិនដែលដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងចំពោះខ្លួនរបស់ពួកគេទេ បន្ទាប់ពីគាត់បានឃើញការស្លាប់ដោយការបាញ់ប្រហារ។ គាត់ត្រូវបានគេសុំឲ្យបាញ់កាំភ្លើង ប៉ុន្តែគាត់ញ័រខ្លាំងពេក។ មុនសម័យនេះ លោកកំពុងសិក្សាបួសជាព្រះសង្ឃ ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ១៩៧៥ លោកបានចាកសិក្ខាបទ។ ខ្មែរក្រហមបានណែនាំពួកគេឲ្យធ្វើស្រែចម្ការ និងដាំកប្បាស។ គាត់បានរៀបការក្នុងអំឡុងពេលនោះក្រោមការបញ្ជាពីអ្នកមើលការខុសត្រូវផ្ទាល់របស់គាត់ឈ្មោះ ភាព។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៣ ខែ តុលា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គសេចក្តីក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ១៧ តុលា ២០១៦ | |
|
ឈន វន | 2-TCW-1036 បានចូលរួមក្នុងបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៧២ ។ គាត់បានចាប់ផ្តើមជាអ្នកនាំសារ បន្ទាប់មកគាត់ត្រូវបានផ្ទេរ និងដាក់គុកនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ។ គាត់ជាអ្នកនាំសារឱ្យ រស់ ញឺម ប៉ុន្តែមិនមែននៅក្នុងរង្វង់ជិតបំផុតរបស់គាត់ទេ - គាត់គ្រាន់តែអមគាត់ទៅកន្លែងឆ្ងាយប៉ុណ្ណោះ។ សាក្សីបានឮថា រស់ ញឹម ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៨។ គាត់ចាំមិនច្បាស់ថាគាត់បានអមដំណើរគាត់ទៅព្រំដែនវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ហើយបានរៀបរាប់អំពីឡានដឹកទំនិញដែលមានឯកសណ្ឋាននៅទីនោះ។ គាត់មិនឃើញមានជនជាតិវៀតណាមនៅទីនោះទេ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែងពួកគេប្រមូលឯកសណ្ឋានពីវៀតណាម។ ជារឿយៗពួកគេបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងរបស់ពួកគេ។ គាត់មិនអាចចាំរឿងជាច្រើន ឬបានផ្តល់សេចក្តីថ្លែងការណ៍ខុសពីរឿងមុនៗទេ។ តាមគាត់ថា ក្រោមរបបខ្មែរក្រហម «មិនមានបញ្ហាអ្វីទេ»។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២១ កញ្ញា ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ២២ កញ្ញា ២០១៦ | |
|
សែម អំ | សែម អំ បានចូលរួមបដិវត្តន៍នៅឆ្នាំ ១៩៧៣ នៅកងពលលេខ ១ និងកងវរសេនាតូច ៥០២។ ដំបូងគាត់ទទួលបន្ទុកកិច្ចការសេដ្ឋកិច្ចដោយដឹកអង្ករទៅទាហាន។ ក្រោយពេលគាត់នៅព្រំដែនវៀតណាម គាត់ទទួលបន្ទុកលើប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងវិទ្យុ។ គាត់បានឮតាមវិទ្យុបញ្ជាឲ្យចាកចេញ ហើយទៅការពារគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ គាត់បានដឹងថាសមមិត្ត អឿន មានគម្រោងបំភ័យយមនុស្ស។ ពួកគេបានស្តុកសម្ភារៈ និងរៀបចំឯកសណ្ឋានដើម្បីផ្តួលរំលំ ប៉ុល ពត ។ អឿន ត្រូវបានចាប់ខ្លួនដូចមេមេ និងកម្មាភិបាលជាច្រើននាក់ទៀត។ ពួកគេមានការភ័យខ្លាចឥតឈប់ឈរនៅពេលនេះ។ គាត់បានឮសំឡេងខ្មែរមួយចំនួននិយាយអំពីការចូលរួមជាមួយភាគីវៀតណាម ដើម្បីផ្តួលរំលំ ប៉ុល ពត។ លោកបានបញ្ជាក់ផងដែរថា ទាហាននៅភូមិភាគបូព៌ាត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងសម្លាប់ប្រពន្ធរបស់ពួកគេផងដែរ។ ពេលគាត់ធ្វើការជាអ្នកនាំសារឲ្យ ហ៊ឹម ហ៊ន គាត់បានឮអំពីផែនការផ្តួលរំលំ ប៉ុល ពត។ ហ៊ន ត្រូវបានគេចោទថាជាជនក្បត់ និងធ្វើអត្តឃាត។ លោកបញ្ជាក់ថា មានអង្គភាពពិសេសទទួលបន្ទុកផ្នែកបោសសម្អាត។ លោកបាននិយាយអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយបានពន្យល់ថា កម្មាភិបាល និងជនពិការមានតែមួយគាត់ដែលអាចរៀបការ។ អាពាហ៍ពិពាហ៍សម្រាប់អ្នកប្រយុទ្ធត្រូវបានហាមឃាត់។ គោលបំណងសំខាន់នៃការរៀបការទាំងនោះ គឺបង្កើតកូនឲ្យអង្គការ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២០ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ២១ កញ្ញា ២០១៦ | |
|
លោក នឹម អ៊ឹម | លោក នឹម អ៊ឹម ហៅ ញឹម គឹមស្រេង កើតនៅឆ្នាំ ១៩៥៣។ លោកជាប្រធានអង្គភាពថតរូបនៅស-២១។ លោកបានបញ្ជាក់ថាបានចំណាយពេលនៅក្នុងពន្ធនាគារដោយសារចាប់បានក្នុងការប្រយុទ្ធ។ តាមសាក្សីរូបគាត់ផ្ទាល់បានថតបានចន្លោះពី ៤០០០ ទៅ ៥០០០ សន្លឹក។ លោកបញ្ជាក់ថា លោក ញ៉ែម អេន មិនមានជំនាញពិសេសក្នុងការថតរូបនោះទេ ផ្ទុយពីការលើកឡើងនៅចុងក្រោយនោះ។ តួនាទីសំខាន់របស់លោក ស្រេង គឺថតរូប និងអភិវឌ្ឍ ភាពយន្ត។ លោកថាមិនមានប្រព័ន្ធកំណត់សម្រាប់ការរៀបចំរូបថតអ្នកទោសនោះទេ។ វាបានផ្លាស់ប្តូរនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ តាមសំណើរបស់ឌុច ប៉ុន្តែវានៅតែមិនមែនជាប្រព័ន្ធធម្មតា។ គាត់មិនបានឃើញកុមារច្រើនទេ។ |
ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ១៦ កញ្ញា ២០១៦, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ – ១៦ កញ្ញា ២០១៦ | |
| ណុប ងីម | ណុប ងឹម គឺជាកម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមដែលគួរឱ្យទុកចិត្ត ដែលត្រូវបានបញ្ជូនពីភូមិភាគនិរតីទៅភូមិភាគពាយ័ព្យក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ ដោយតាម៉ុក។ នៅទីនោះ តាម៉ុក បានតែងតាំងនាងឱ្យកាន់តំណែងដ៏មានអំណាចមួយ គឺអនុលេខាស្រុកសំឡូត ប៉ុន្តែនៅតែនាងត្រូវបាន ម៉ុក សមាជិកគណៈកម្មាធិការអចិន្ត្រៃយ៍បង្ខំឱ្យរៀបការជាមួយទាហានពិការ។ ណុប ងឹម បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា មានគូស្នេហ៍ចំនួន ៣៨ គូ ដែលបង្ខំឱ្យរៀបការក្នុងពិធីតែមួយ។ ណុប ងឹម មិនដែលផ្តល់សក្ខីកម្មថានាងត្រូវបានគេព្រមានច្បាស់លាស់អំពីផលវិបាកនៃការបដិសេធនោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងរបបមួយដែលធៀបនឹងការបំបែកស្លាបព្រា ការមិនធ្វើតាមការណែនាំ ឬការរិះគន់ក្នុងស្ថានការណ៏ណាមួយអាចនាំទៅដល់ការប្រហារជីវិត សូម្បីតែកម្មាភិបាលដែលមានឋានៈខ្ពស់មិនហ៊ានបដិសេធទេ ដោយជឿថាការរស់រានមានជីវិតរបស់នាងអាស្រ័យលើការទទួលយកការសម្រេចចិត្តរបស់របបនេះ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦ | ||
|
លោកស្រី ផាន់ ហ៊ីម | អ្នកស្រី ផាន់ ហ៊ីម មិនបានចាំថ្ងៃខែឆ្នាំកំណើតទេ ប៉ុន្តែគាត់មានអាយុ៦០ឆ្នាំ។ នាងមានស្រុកកំណើតនៅភូមិបាក់ក្រង ខេត្តកំពង់ចាម នាងបានរៀបការជាមួយនឹងលោក គង់ ជឿន និងមានកូន៦នាក់។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ នាងស្ថិតនៅក្នុងអង្គភាពពេទ្យដោយដឹកទាហានចេញពីសមរភូមិ។ នៅខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៧៥ នាងបានធ្វើការនៅក្នុងឃ្លាំងមួយ ហើយបន្ទាប់ពីនោះនាងបានធ្វើការផ្នែកជំនួយផ្នែកភស្តុភារ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៦ នាងបានក្លាយជាគ្រូបង្រៀន ហើយមានទីតាំងនៅ ទំពន់ ។ នាងបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនដល់កុមារអាយុចន្លោះពី ៣ ទៅ ១២ ឆ្នាំ។ នាងត្រូវបានគេប្រាប់ឲ្យបង្រៀនគេឲ្យទាន់ពេលវេលា ឲ្យប្រយ័ត្នប្រយែងចំពោះសត្រូវ និងវិន័យរបស់អង្គការ។ ឪពុកម្តាយរបស់កុមារមិនមកលេងពួកគេទេ ដោយសារអង្គការជាឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ។ នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ នាងទទួលបន្ទុកនាំចេញទំនិញទៅក្រៅប្រទេស។ ថ្ងៃមួយ ស្ត្រីជាប្រធានផ្នែករបស់នាងបានមកនិយាយថា មានគេម្នាក់បានស្នើសុំរៀបការជាមួយនាង។ នាងឆ្លើយថា នាងនៅក្មេងពេក ហើយនាងចង់ធ្វើការ ហើយប្រធានរបស់នាងក៏ឆ្លើយថា នាងត្រូវតែគោរពអង្គការ។ នាងបានដឹងថាប្តីរបស់នាងបានធ្វើសំណើនេះដោយសារតែគាត់ត្រូវរៀបការហើយគាត់បានឮឈ្មោះរបស់នាងម្តង។ នាងបានរៀបការនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ។ នាងត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យសម្រាកមួយថ្ងៃមុនថ្ងៃរៀបការ ហើយពួកគេបានឱ្យសម្លៀកបំពាក់របស់នាង និងរបស់មួយចំនួនដើម្បីសម្អាតខ្លួននាង។ មានគូស្វាមីភរិយាចំនួនម្ភៃមួយគូសម្រាប់ពិធីតែមួយ។ នេះត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយប្រធានអង្គភាពរៀងៗខ្លួន ពួកគេមិនអាចជ្រើសរើសដៃគូរបស់ពួកគេបានទេ មានតែបុរសប៉ុណ្ណោះដែលអាចស្នើសុំការភ្ជាប់ពាក្យបាន។ ពួកគេមិនបានផ្សំដំនេកបន្ទាប់ពីរៀបការ មុនពីរសប្តាហ៍ទៅមួយខែ។ ពួកគេចាប់ផ្តើមនិយាយជាមួយគ្នា ហើយទីបំផុតចាប់ផ្តើមមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ។ ពួកគេមានកូនជាមួយគ្នា។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ៣១ ខែ សីហា ឆ្នាំ២០១៦, ប្រតិចារឹកនៃសវនាការលើអង្គហេតុក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ - ០១ កញ្ញា ២០១៦ | |
| ទេព ប៉ូច | សាក្សីនេះត្រូវបានសម្ភាសក្នុងដំណាក់កាលស៊ើបអង្កេតនៃសំណុំរឿងផ្សេងទៀត ហើយសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតអន្តរជាតិបានស្នើសុំឱ្យអង្គជំនុំជម្រះហៅរហស្សនាម (2-TCW-850) មិនមែនជាឈ្មោះពេញរបស់គាត់។ សាក្សីរូបនេះស្ថិតនៅក្នុងអង្គភាពកងជីវពលឃុំក្នុងស្រុកកណ្តាលស្ទឹងពីឆ្នាំ១៩៧៥-៧៦ និងជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការស្រុកស្អាង (ភូមិភាគនិរតី) ពីឆ្នាំ១៩៧៦-៧៧។ គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅភូមិភាគមជ្ឈឹមក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៧ ជាផ្នែកនៃការបោសសម្អាតតំបន់នោះដោយកងកម្លាំងភាគនិរតី ហើយត្រូវបានតែងតាំងជាលេខាធិការស្រុកបារាយណ៍។ លោករៀបរាប់ពីការប្រជុំគណៈកម្មាធិការស្រុក ការដាក់របាយការណ៍ដល់ថ្នាក់តំបន់ និងការទទួលបានការណែនាំពីថ្នាក់លើ។ លោកក៏ផ្តល់ភស្តុតាងទាក់ទងនឹងទំនប់១ មករា និងការិយាល័យសន្តិសុខវត្តបារាយណ៍ជាន់ដែកផងដែរ។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ២២ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០១៦ | ||
|
ស៊ូយ សៅ | ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ ស៊ូយ សៅ បានបម្រើការជាទាហាននៅកងពលលេខ១ ក្រោយមកកងពលលេខ៣១០ ដែលមានមេបញ្ជាការឈ្មោះ អួន ក៏សរសេរថា អឿន។ ស៊ូយ សៅ បាននិយាយថា ពួកគេបានឈរជើងនៅទួលគោក ត្រៀមវាយ ប៉ុល ពត នៅពេលផែនការត្រូវបានលាតត្រដាង ពួកគេបានទៅធ្វើស្រែនៅ កប់ស្រូវ ដើម្បីបង្កើតស្ថានភាពច្របូកច្របល់ ហើយពួកគេនឹងត្រូវបញ្ជូនមកវិញនៅពេលដែលមានសុវត្ថិភាព។ លោក ស៊ូយ សៅ ធ្លាប់ជាកងកំលាំងដែលឈរចាំទទួលភ្ញៀវបរទេសក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ គាត់បាននិយាយថា ក្នុងចំណោមជនបរទេសផ្សេងទៀត ជនជាតិវៀតណាមក៏មកដែរ រហូតទាល់តែមានការសម្របសម្រួល ទើបយើងចាប់ផ្តើមបង្កបញ្ហាជាមួយវៀតណាម។ ក្រោយមកនៅឆ្នាំ ១៩៧៨ ស៊ូយ សៅ រួមជាមួយកងទ័ពមកពីទិសនិរតីបានចូលរួមក្នុងការបង្ក្រាបការបះបោររបស់កងទ័ពភូមិភាគបូព៌ាដែលដឹកនាំដោយ សោ ភីម។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១៨ ខែ សីហា ឆ្នាំ២០១៦ | |
| ហែម មឿន | សាក្សីត្រូវបានសម្ភាសន៏ក្នុងដំណាក់កាលស៊ើបអង្កេតនៃសំណុំរឿងផ្សេងទៀត ហើយសហចៅក្រមស៊ើបអង្កេតអន្តរជាតិបានស្នើសុំឱ្យអង្គជំនុំជម្រះហៅឈ្មោះគាត់ដោយរហស្សនាម (2-TCW-976) ក្នុងអំឡុងពេលសវនាការលើអង្គសេចក្តីដែលមិនមែនជាឈ្មោះពេញរបស់គាត់។ |
ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ២ ខែសីហា ឆ្នាំ ២០១៦ |