Case 002 Witnesses, experts and Civil Parties

Witnesses, experts and Civil Parties who have appeared in Case 002. Click on photo for larger version.

អ្នកស្រី អ៊ុន រ៉ន	ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី អ្នកស្រី អ៊ុន រ៉ន អាយុ ៦២ឆ្នាំ ពន្យល់ពីលក្ខខណ្ឌការងារ និងការរស់នៅលើការដ្ឋានទំនប់ ១ មករា។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា ប្រធានអង្គភាពនឹងបែងចែកដីជាឡូត៍ ហើយនៅចុងថ្ងៃគាត់នឹងតម្រូវឱ្យក្រុមនីមួយៗបានត្រូវជីកដីដើម្បីបំពេញកូតាប្រចាំថ្ងៃចំនួន ៤ ម៉ែត្រការ៉េ។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា ក្នុងរដូវវស្សា គេមិនអនុញ្ញាតអោយសម្រាកទេ បើទោះបីជាមានការលំបាកក្នុងការរែកដីលើផ្លួវរអិលក៏ដោយ។ នៅពេលសួរអំពីការហៅអប់រំឡើងវិញ អ្នកស្រី អ៊ុន ពន្យល់ថា បើឈឺញឹកញាប់ពេក រត់ចេញពីកន្លែងធ្វើការ មិនបានធ្វើការគ្រប់គ្រាន់ ហើយមានការត្អូញត្អែរ សុទ្ធតែនាំឲ្យមានការយកទៅអប់រំឡើងវិញ ដែលមានន័យអ្នកស្រីថា សម្លាប់។ នាងបានបញ្ជាក់ផងដែរថានាងបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកនៃដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់ ប៉ុល ពត នៅទំនប់។	[កែតម្រូវ ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥ , [កែតម្រូវ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៨ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី ហ៊ុន សិត្ថានី	លោកស្រី ហ៊ុន សិត្ថានី អាយុ ៦០ឆ្នាំ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅធ្វើការនៅការដ្ឋានសាងសង់ទំនប់ ១ មករា ចាប់ពីខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៧៦ ដល់ពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ១៩៧៧ រួមជាមួយនឹងគ្រួសារជិតដិតចំនួន ១២ នាក់ផ្សេងទៀត ហើយប្រជាជនដែលមិនព្រមចាកចេញពីផ្ទះត្រូវបានសម្លាប់។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីអះអាងថា ស្ថានភាពមួយចំនួនឌមិនមានអនាម័យទេ ដោយសារមានរុយក្នុងអាហារ ហូបទឹកទន្លេ ខ្វះអនាម័យស្ត្រី ត្រូវសម្រាកក្នុងព្រៃ និងដេកក្នុងជម្រកមិនមានកន្ទេលសម្រាប់ដេក ហើយដំបូលក៏លេចធ្លាយ។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ពីម៉ោងធ្វើការដ៏វែង ហើយបានបញ្ជាក់ថា កម្មាភិបាលខ្មែរក្រហមមិនបានខ្វល់ខ្វាយអ្វីទាំងអស់អំពីលក្ខខណ្ឌការងាររបស់កម្មករ។ បើតាមលោកស្រី ហ៊ុន នៅកន្លែងធ្វើការ កុមារត្រូវធ្វើការងារដូចមនុស្សធំ ហើយមានរបបអាហារដូចគ្នា។ នាងបានបញ្ជាក់ថា ទាំងឪពុកម្តាយ និងបងប្អូនបង្កើតរបស់នាងត្រូវបានគេសម្លាប់។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥, [កែតម្រូវ ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី អ៊ុឺម វណ្ណៈ	អ្នកស្រី អ៊ុឺម អាយុ ៤៧ ឆ្នាំ ឬ ៤៨ ឆ្នាំ ពន្យល់ថា អ្នកស្រីរស់នៅខេត្តតាកែវក្នុងអំឡុងពេលរំដោះ ប៉ុន្តែត្រូវបានផ្លាស់ទីពីរទៅបីដង ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៦ គាត់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យចូលរៀននៅអង្គភាពកុមារ។ បើតាមអ្នកស្រី អ៊ុឺម កុមារនៅក្នុងអង្គភាពរបស់គាត់ ប្រឈមនឹងលក្ខខណ្ឌការងារលំបាក ដោយធ្វើការលើសម៉ោង អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ និងការធ្វើទារុណកម្មលើកុមារថ្មី ដោយកុមាររបស់ពលរដ្ឋមូលដ្ឋាន។ នាងបានពន្យល់ពីករណីពីរដែលនាងត្រូវបានប្រធានអង្គភាព ឬកុមារផ្សេងទៀតវាយដោយសារនាងត្រូវបានគេចាប់បានទៅលេងគ្រួសារដោយគ្មានការអនុញ្ញាត។ អ្នកស្រី អ៊ុឺម ពន្យល់ពីមូលហេតុដែលប្អូនប្រុសត្រូវគេយកទៅពន្ធនាគារក្រាំងតាចាន់។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានរៀបរាប់ថា នៅឆ្នាំ ១៩៧៧ នាងបានឃើញកងជីវពលនាំអ្នកទោសទៅសម្លាប់ ហើយបានឃើញពួកគេវាយអ្នកទោស ប៉ុន្តែមិនបានប្រាប់អ្នកណាម្នាក់ឡើយ។	[កែតម្រូវ១] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥
លោក ប៊ុន សារឿន	លោក ប៊ុន សារឿន អាយុ ៥០ ឬ ៥១ ឆ្នាំ បានថ្លែងថា លោកមានទុក្ខក្នុងរបបនេះ ដោយសារលោកបានបាត់បង់ពូ ប្អូនប្រុស និងឪពុក ហើយលោកមិនអាចទៅរៀនបាន។ លោក ប៊ុន បានរៀបរាប់ថា វត្តដែលគាត់រស់នៅត្រូវបានបំផ្លាញ ហើយគាត់ត្រូវបានគេយកទៅកន្លែងកុមារ ហើយតម្រូវឱ្យដឹកដី។ លោកបញ្ជាក់ថា ពួកគេត្រូវបានផ្តល់អាហារត្រឹមតែពាក់កណ្តាលប៉ុណ្ណោះ ប្រសិនបើមិនបានតាមកូតា។ លោក ប៊ុន បានពន្យល់ថា មេចំការបានប្រាប់គាត់ថា ប្អូនថ្លៃរបស់គាត់ ហើយឪពុករបស់គាត់ត្រូវបានគេយកទៅក្រាំងតាចាន់ ហើយគាត់បាននិយាយថា គាត់ជ្រួលច្របល់ដោយដឹងថា ពួកគេត្រូវបានគេនាំទៅទីនោះដើម្បីស្លាប់។ គាត់ក៏បានរៀបរាប់ពីម្តាយរបស់គាត់ដែលត្រូវបានគេយកទៅអប់រំផងដែរ។	[កែតម្រូវ១] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី ឡិប នាង	អ្នកស្រី ឡិប អាយុ ៥១ ឆ្នាំ បានពន្យល់ថា គាត់រស់នៅស្រុកត្រាំកក់ ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ នាងបានបញ្ជាក់ថា នាងបានបែកគ្នាពីឪពុកម្ដាយ ហើយនាងបានបាត់បងប្អូនប្រុសស្រីពីរនាក់ និងប្អូនប្រុសពីរនាក់ទៀត។ អ្នកស្រី ឡិប បានរៀបរាប់ពីពេលវេលារបស់គាត់ដែលធ្វើការនៅអង្គភាព ដោយអ្នកស្រីអះអាងថា គាត់ត្រូវបានកងជីវពល និងប្រធានអង្គភាពតម្រូវឱ្យហូបសាច់ជ្រូក ទោះបីជាវាផ្ទុយនឹងសាសនារបស់គាត់ក្នុងការបរិភោគក៏ដោយ។ នាងបានពន្យល់ថា ការងាររបស់នាងនៅក្នុងអង្គភាពគឺជីកប្រឡាយ ហើយប្រសិនបើនាងមិនបានបញ្ចប់ការងាររបស់នាងទេ នាងត្រូវបង្ខំចិត្តបញ្ចប់វានៅពេលយប់។	[កែតម្រូវ១] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥
អ្នកស្រី យ៉ែម ឃុននី	អ្នកស្រី យ៉ែម ឃុននី អាយុ ៣៨ ឆ្នាំ មានប្រសាសន៍ថា គាត់មានអាយុ ១៤ ឆ្នាំ នៅពេលរំដោះនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ ទោះបីជាគាត់មិនអាចចាំបានទេ ដោយសារគាត់មិនចេះអក្សរ។ នាងបានពន្យល់ថា នាងត្រូវបានផ្ទេរពីកម្ពុជាក្រោមមកធ្វើការនៅប្រទេសកម្ពុជា ហើយទោះបីជាគេប្រាប់ថាមានអាហារដែលគេបោះបង់ចោលនៅទីនោះ មានអាហារតិចតួច ប៉ុន្តែនាងមិនហ៊ានត្អូញត្អែរទេ បើមិនដូច្នេះទេ នឹងត្រូវគេយកទៅអប់រំឡើងវិញ និងអោយធ្វើការងារបន្ថែម។ នាងក៏បានបញ្ជាក់ថានាងបានបែកគ្នាពីសមាជិកគ្រួសាររបស់នាង។ អ្នកស្រី យ៉ែម រៀបរាប់ថា នៅទីបំផុត ម្តាយ ជីដូន និងបងប្អូនប្រាំមួយនាក់ ត្រូវបានសម្លាប់។	[កែតម្រូវ១] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០២ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៥
លោក បេង បឿន	លោក បេង បឿន អាយុ ៧៥ ឆ្នាំ ឬ ៧៦ ឆ្នាំ បាននិយាយថា លោកត្រូវបានបង្ខំឱ្យចាកចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ ។ លោក បេង បានបញ្ជាក់ថា លោកបានបាត់បង់បងប្អូនបង្កើត និងប្អូនថ្លៃពីរនាក់។ គាត់បានរៀបរាប់ថា នៅចុងឆ្នាំ ១៩៧៨ គាត់ត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យដាំបន្លែ ហើយនៅចំណុចមួយ ប្រជាជនមូលដ្ឋានបានចម្អិនម្ហូបសម្រាប់មនុស្សថ្មី ហើយបានបំពុលវា។ លោកបញ្ជាក់ថា អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ ប៉ុន្តែប្រសិនបើពួកគេត្អូញត្អែរអំពីរឿងនេះ ពួកគេនឹងត្រូវពួកខ្មែរក្រហមនាំទៅសម្លាប់។ លោក បេង ត្រូវបានគេចោទសួរអំពីការបំបែកប្រជាជនដោយផ្អែកលើជាតិសាសន៍ ហើយបានពន្យល់ថា លោក និងភរិយាត្រូវបានគេដាក់ក្នុងក្រុមជនជាតិចិនខ្មែរ ដោយផ្អែកលើសំនៀងស្បែក ការសង្កត់សំឡេង និងឈ្មោះឪពុកម្តាយ។	[កែតម្រូវ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ០២ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៥
អ្នកស្រី អៀម យ៉េន	អ្នកស្រី អៀម យ៉េន អាយុ ៤៧ ឬ ៤៨ ឆ្នាំ រៀបរាប់ថា គាត់បានបែកពីឪពុកម្តាយនៅឆ្នាំ ១៩៧៦ ហើយបានបញ្ជូនទៅភូមិទួលគ្រួស ដើម្បីទៅធ្វើការនៅទំនប់វារីអគ្គិសនីនៅអង្គភាពកុមារ។ អ្នកស្រី អៀម បានរៀបរាប់ពីករណីមួយចំនួន ដែលនាងត្រូវបានគេចាប់បាន ទាំងព្យាយាមរត់ចេញពីអង្គភាព ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខឪពុកម្តាយ ឬឃើញប៉ុនប៉ងលួចអាហារ ហើយត្រូវបានគេវាយដំ ឬកប់។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានពន្យល់ថា ការឈឺចាប់របស់នាងនៅតែបន្តកើតមានដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារតែនាងមានសុខភាពមិនល្អ និងមិនមានការអប់រំ ដែលផ្តើមចេញពីពេលវេលារបស់នាងនៅក្រោមរបបនេះ។	[កែតម្រូវ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ០២ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៥, [កែតម្រូវ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ០១ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៥
លោក ថាន ធីម	លោក ថាន់ ធីម អាយុ ៦៩ ឬ ៧០ ឆ្នាំ បានពន្យល់ថា គាត់ត្រូវបានជម្លៀសទៅខេត្តតាកែវ ពីជំរុំជនភៀសខ្លួនក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ បន្ទាប់ពីជ័យជម្នះរបស់ ប៉ុល ពត ត្រូវបានជម្លៀសម្តងទៀតនៅឆ្នាំ ១៩៧៦ ទៅភ្ជួរស្រែ ហើយនៅឆ្នាំ ១៩៧៧ ត្រូវបានផ្ទេរទៅធ្វើការនៅអង្គភាពដែលត្រូវដឹកជញ្ជូនឈើ។ លោក ថាន់ បានរៀបរាប់ពីមូលហេតុដែលគាត់ត្រូវបានគេនាំទៅពន្ធនាគារអង្គរកាក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨ ហើយត្រូវបានសួរនាំអំពីការប្រព្រឹត្តិរបស់គាត់នៅទីនោះ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានបញ្ជាក់ថា គាត់ត្រូវបានគេធ្វើទារុណកម្មក្នុងអំឡុងពេលបីខែរបស់គាត់នៅអង្គរកា ហើយបានពន្យល់ថាគាត់ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅទីនោះដោយសារតែកូនស្រីរបស់គាត់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យសារភាពថាគាត់ជាអតីតអនុសេនីយ៍ឯកនៅភ្នំពេញ។ លោក ថាន់ ពន្យល់ថា អាចរត់ចេញពីគុកបាន ពេលភ្លើងឆេះបំផ្លាញមណ្ឌលឃុំខ្លួន ក្រោយត្រូវបានឃុំខ្លួនក្នុងពន្ធនាគាររយៈពេល៣ខែ។	[កែតម្រូវ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ០២ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ២១ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៥
អ្នកស្រី តាក់ សាន	អ្នកស្រី តាក់ សាន អាយុ ៦៧ ឆ្នាំ ប្រាប់ថា គាត់មានស្រុកកំណើតនៅស្រុកគិរីវង់ ខេត្តតាកែវ។ នាងភៀសខ្លួនជាមួយគ្រួសារទៅកម្ពុជាក្រោមព្រោះខ្លាច។ នាងត្រូវបានគេសុំឱ្យចាកចេញជាមួយអ្នកដទៃជាផ្នែកមួយនៃ "កម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរ" ហើយនាង និងឪពុកម្តាយ កូន និងប្តីត្រូវបានគេនាំទៅកាន់ត្រពាំងថ្លឹងខាងជើង ក្នុងស្រុកត្រាំកក់។ នាងបានពន្យល់ថា ពេលទៅដល់ត្រាំកក់ ទ្រព្យសម្បត្តិផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាងត្រូវបានរឹបអូស។ នាងបានប្រាប់ថា គ្រួសារនេះត្រូវបានដាក់ក្នុងអង្គភាពផ្សេងៗគ្នា។ នាងបញ្ជាក់ថា នាងមានផ្ទៃពោះនៅត្រាំកក់ ហើយនាងកើតកូនតែម្នាក់ឯង ព្រោះប្តីគេយកទៅបាត់។ នាងបានប្រាប់ថា នាងនិងកូនដែលទើបនឹងកើតមិនត្រូវបានផ្តល់អាហារគ្រប់គ្រាន់។ នាងបានរៀបរាប់ពីរបៀបដែលនាងត្រូវបានបង្ខំឱ្យធ្វើការ និងដឹកជញ្ជូនដី សូម្បីតែនាងមានផ្ទៃពោះក៏ដោយ។ នាងមិនអាចសម្រាកបានទេ រហូតដល់នាងបានបញ្ចប់កិច្ចការ។ នាងបានបាត់បង់បងប្អូនបង្កើត និងប្តីរបស់នាងក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ប៉ុន្តែកូនរបស់នាងបានរួចជីវិត។	[កែតម្រូវ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ០១ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៥
អ្នកស្រី អ៊ឹម សារឿន	អ្នកស្រី អ៊ឺម សារឿន អាយុ ៥៩ ឬ ៦០ឆ្នាំ ពន្យល់ថា នៅឆ្នាំ១៩៧៥ អ្នកស្រីត្រូវបានជម្លៀសពីខេត្តតាកែវ មកធ្វើការ និងរស់នៅក្នុងឃុំលាយបូរ ហើយបានបែកចេញពីគ្រួសារនៅឆ្នាំ១៩៧៦។ បើតាមដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី អ្នកស្រីត្រូវបានចាត់តាំងឱ្យនៅអង្គភាពចល័តនៅឆ្នាំ១៩៧៧ ដើម្បីដឹកដី ហើយថ្នាក់ដឹកនាំជាន់ខ្ពស់បានទៅទស្សនាការដ្ឋានត្រាំកក់នៅឆ្នាំនោះ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបញ្ជាក់ថា នាងមិនបានទទួលអាហារគ្រប់គ្រាន់ទេ នៅពេលដែលនាងត្រូវបានផ្ទេរ ហើយត្រូវបានចាប់ខ្លួនពីបទលួចដំឡូងមី។ តាមការសាកសួរពីប្តី អ្នកស្រី អ៊ឺមបានបញ្ជាក់ថា គាត់ត្រូវបានអង្គរក្ស អង្គតាសោម ចាប់ខ្លួន បញ្ជូនទៅក្រាំងតាចាន់ នៅឆ្នាំ ១៩៧៦/៧៧ ដែលគាត់បានស្លាប់ ហើយបងប្រុស ឪពុក និងពូរបស់គាត់ ក៏ត្រូវបានបញ្ជូនមកផងដែរ។ នាងបានបញ្ជាក់ថា កូនប្រុសរបស់នាងបានស្លាប់ដោយសារជំងឺ។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ២៦ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥
លោក សូត សាំង	អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានចាត់វិធានការការពារសម្រាប់ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីដែលបានផ្តល់សក្ខីកម្មជាមួយការកែប្រែរូបភាព និងសំឡេង។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានរៀបរាប់ថា នៅឆ្នាំ១៩៧៥ គាត់ជាទាហានការពារខេត្តតាកែវ ប៉ុន្តែត្រូវបានបង្ខំឱ្យចូលរួមជាមួយកម្លាំងខ្មែរក្រហមនៅការដ្ឋានទំនប់មួយ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា លោកបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលនៅអង្គភាពយុវជន ហើយនៅឆ្នាំ១៩៧៦ ត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅពន្ធនាគារក្រាំងតាចាន់។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានពិពណ៌នាអំពីការសួរចម្លើយ ការធ្វើទារុណកម្ម អាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ និងការប្រហារជីវិតដែលបានកើតឡើងនៅពន្ធនាគារ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបញ្ជាក់ថា កូននឹងមកជាមួយឪពុកម្តាយ ហើយពេលម្តាយបាត់កូនក៏បាត់ដែរ។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ២៥ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ ថ្ងៃទី ២៤ ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០១៥
លោក រី ពៅ	លោក រី ពៅ អាយុ ៥៨ ឆ្នាំ មកពីខេត្តតាកែវ បានពន្យល់ថា លោក និងក្រុមគ្រួសារបានភៀសខ្លួនទៅប្រទេសវៀតណាមក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៥ ហើយបន្ទាប់មកបានចូលរួមក្នុងកម្មវិធីផ្លាស់ប្តូរ ដែលបានព្រមព្រៀងគ្នារវាងវៀតណាម និងប៉ុល ពត ឱ្យវិលត្រឡប់មកកម្ពុជាវិញនៅឆ្នាំ ១៩៧៦។ លោក រី រៀបរាប់ ដំណើរការដោះដូរ និងពេលដែលទាហានខ្មែរក្រហមហាមឃាត់មិនឲ្យផ្លាស់ទី និងរឹបអូសយកលុយ និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេ។ លោកត្រូវបានសាកសួរលើការយកចិត្តទុកដាក់នៅសហករណ៍ត្រាំកក់ និងលក្ខខណ្ឌការងារ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបញ្ជាក់ថា ពួកគេត្រូវបានបំបែកចេញពីអ្នកផ្សេង ហើយចាត់តាំងជាប្រភេទក្រុម "យួន"។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ១២ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៥
សយ សែន	ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី លោក សយ សែន បានប្រាប់តុលាការអំពីការចាប់ខ្លួន និងឃុំខ្លួននៅឆ្នាំ ១៩៧៤ នៅក្រាំងតាចាន់ ដែលគាត់ថាគាត់ស្នាក់នៅរហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៩។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៤ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ០៥ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៥
លោក សយ សែន
លោកស្រី ជូ គឹមឡន	អ្នកស្រី ជូ គឹមឡន អាយុ ៦៤ ឆ្នាំ ពន្យល់ថា អ្នកស្រីបានទៅស្រុកត្រាំកក់ជាមួយគ្រួសារនៅពេលជម្លៀសចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៥។ អ្នកស្រីបានរៀបរាប់ពីស្ថានភាពរស់នៅ និងការងារនៅក្នុងស្រុកត្រាំកក់។ នាងត្រូវបានគេសួរអំពីបទពិសោធន៍របស់នាង ការចាប់ខ្លួន "មនុស្សថ្មី" និងពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍។ នាងក៏ត្រូវបានចោទសួរអំពីការអះអាងរបស់នាងថា នាងបានឃើញមេដឹកនាំជាន់ខ្ពស់ខ្មែរក្រហម ក្នុងចំណោមពួកគេ ខៀវ សំផន និង នួន មកលេងសហករណ៍នៅពេលនាងនៅទីនោះ ក៏ដូចជាការចាប់ខ្លួនប្តីរបស់នាង និងមនុស្សផ្សេងទៀតនៅក្នុងសហករណ៍ និងការប្រព្រឹត្តចំពោះ គ្រួសារវៀតណាម។ អ្នកស្រីថា ប្តីរបស់គាត់ត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់ចោលមួយរយៈ បន្ទាប់ពីពួកគាត់មកដល់ត្រាំកក់ ហើយអ្នកស្រីក៏បានប្រាប់ផងដែរថា កូនស្រីអាយុ៣ឆ្នាំរបស់គាត់បានស្លាប់ដោយសារជំងឺ និងអត់អាហារ។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៥, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៧ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៥
លោកស្រី អ៊ុំ សុផានី	អ្នកស្រី អ៊ុំ សុផានី អាយុ៦៨ឆ្នាំ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី មកពីរាជធានីភ្នំពេញ បានពន្យល់ថា ពេលគាត់ជម្លៀសពីភ្នំពេញ ទៅរស់នៅជាមួយអនាគតឪពុកម្តាយក្មេក នៅឃុំត្រពាំងធំត្បូង ស្រុកត្រាំកក់។ គាត់គឺជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅពីរក្បាលអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ដែលបានសរសេរដោយផ្អែកលើកំណត់ហេតុសម្ងាត់ដែលគាត់បានរក្សាទុកក្នុងរបបខ្មែរក្រហម។ គាត់ត្រូវបានចោទសួរអំពីស្ថានភាពរស់នៅ និងបទពិសោធន៍របស់គាត់នៅក្នុងសហករណ៍ត្រាំកក់ និងអំពីការអះអាងរបស់គាត់អំពីការរៀបការដោយបង្ខំ។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២២ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៥, [កែតម្រូវ ២] ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៥ , ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២/០២ - ថ្ងៃទី ២៦ ខែ មករា ឆ្នាំ២០១៥
លោក ស សារិន	លោក ស សារិន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា លោកបានចូលរួមក្នុងចលនាបដិវត្តន៍នៅអាយុ១៣ឆ្នាំ នៅពេលដែលលោកចាប់ផ្តើមធ្វើការក្នុងអង្គភាពឃោសនា។ បន្ទាប់ពីត្រូវបានសាកសួរដោយមេធាវីដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី លោក ស បាននិយាយថា លោកនឹងបន្តផ្តល់សក្ខីកម្ម ប្រសិនបើគាត់ទទួលបានវិធានការការពារអស់មួយជីវិត។ អង្គជំនុំជម្រះបានសម្រេចថា ខ្លួនមិនមានយុត្តាធិការក្នុងការផ្តល់វិធានការណ៍ដែលបានស្នើសុំនោះទេ ហើយបានលើកលែងទោសលោក ស ពីការផ្តល់សក្ខីកម្មបន្ថែម។ នៅថ្ងៃទី២៣ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៣ លោក ស ត្រូវបានគេសួរថា តើបានប្ដូរចិត្តឬទេ? គាត់បានបន្តថា គាត់នឹងបដិសេធមិនផ្តល់សក្ខីកម្មទេ លុះត្រាតែគាត់ទទួលបានវិធានការការពារដែលបានស្នើទុកជាមុន។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ២៩ ខែ មេសា ឆ្នាំ២០១៣, ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ២៣ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៣
លោក សឺន សុវណ្ណឌី	លោក សឿន បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលសវនាការជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលគាត់បានទទួលរង។ គាត់បានរៀបរាប់លម្អិតពីទុក្ខលំបាកដែលគាត់បានជួបប្រទះបន្ទាប់ពីត្រូវបានជម្លៀសចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ បំបែកពីឪពុកម្តាយរបស់គាត់ ហើយដាក់ចូលទៅក្នុងជំរុំការងារដោយបង្ខំ។ លោកបានសួរជនជាប់ចោទថា ហេតុអ្វីបានជាក្រុមជនជាតិភាគតិចខ្មែរក្រោម ត្រូវបានគេកំណត់ជាគោលដៅ តើពួកគេពាក់ព័ន្ធនឹងការអនុវត្តគោលនយោបាយរបបនេះយ៉ាងដូចម្តេច និងថាតើពួកគេនឹងធ្វើសកម្មភាពខុសពីមុនដែរឬទេ?	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ០៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៣
អ្នកស្រី សេង ស៊ីវុត្ថា	អ្នកស្រី សេង បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលសវនាការលើជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលគាត់បានទទួលរង។ នាងបានរៀបរាប់ពីរបៀបដែលនាងត្រូវបានគេធ្វើមកលើខ្លួនដោយធ្វើការនៅក្នុងសហករណ៍បន្ទាប់ពីការជម្លៀសចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលនាងត្រូវបានគេវាយដំជាប្រចាំ និងធ្វើអោយភ្នែកគាត់មើលលែងឃើញ។ នាងបានសួរជនជាប់ចោទថាហេតុអ្វីបានជាកុមារត្រូវបានគេដាក់ឱ្យធ្វើការ ហើយហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនធានាថាមានអាហារគ្រប់គ្រាន់។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ០៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៣
លោកស្រី បៃ សុផានី	លោកស្រី បៃ បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលសវនាការលើជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលនាងបានទទួលរង។ នាងបាននិយាយអំពីទុក្ខលំបាកដែលនាង និងក្រុមគ្រួសារបានស៊ូទ្រាំជាលទ្ធផលនៃការជម្លៀសចេញពីទីក្រុងភ្នំពេញ។ នាងបានរៀបរាប់ពីការស្លាប់របស់កូនទាំងបីរបស់នាង ក៏ដូចជាបទពិសោធន៍របស់នាងដែលធ្វើការនៅក្នុងសហករណ៍។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ០៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៣
លោកស្រី សូផាន់ សូវណ្ណី	អ្នកស្រី សូផាន់ សូវណ្ណី បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលសវនាការលើជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលនាងបានទទួលរង។ នាងបានរៀបរាប់ពីទុក្ខលំបាកដែលកើតចេញពីគ្រួសារទាំងមូលរបស់នាងត្រូវបានគេសម្លាប់ក្នុងរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ។ នាងបានរំឮកពីព្រឹត្តិការណ៍ដ៏តក់ស្លុតដូចជាការធ្វើសាក្សីក្នុងការសម្លាប់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដោយចបកាប់។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៣
លោក យិន រំដួល	លោក យិន រំដួល បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលស្តាប់ជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលគាត់បានទទួលរង។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់បន្ទាប់ពីត្រូវបានជម្លៀសពីទីក្រុងភ្នំពេញទៅកាន់សហករណ៍មួយ ដែលគាត់បានបែកចេញពីគ្រួសាររបស់គាត់ ហើយត្រូវបានបញ្ជូនទៅ "អង្គភាពកុមារ" ជាកន្លែងដែលគាត់ត្រូវបានគេវាយដំ និងធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៣
អ្នកស្រី ប៊ូ ឌីណា	អ្នកស្រី ប៊ូ ឌីណា បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលសវនាការលើជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលអ្នកស្រីបានទទួល។ នាងបានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះអំពីរបៀបដែលប្តីរបស់នាង "បានបាត់ខ្លួន" កូនប្រុសបានស្រេកឃ្លានរហូតដល់ស្លាប់ និងរបៀបដែលនាងត្រូវបានវាយដំយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ដាក់គុក និងធ្វើទារុណកម្ម បន្ទាប់ពីបដិសេធមិនព្រមរៀបការដោយបង្ខំ។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៣
លោក នូ ហ៊ន់	លោក នូ ហ៊ន់ បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងអំឡុងពេលសវនាការជនរងគ្រោះអំពីព្យសនកម្មដែលគាត់បានទទួលរង។ គាត់បានរៀបរាប់ពីការឈឺចាប់ដែលគាត់មានតាំងពីកូនស្រី ក្មួយប្រុស និងបងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់ត្រូវបានដកចេញនៅពេលយប់ និង "វាយ" ដោយទាហានខ្មែរក្រហមកាលពីជាង ៣០ ឆ្នាំមុន។	ប្រតិចារឹកសវនាការលើអង្គសេចក្ដីនៃសំណុំរឿង ០០២ - ថ្ងៃទី ៣០ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៣