ឈិន ណាវី
រហ្សនាម: D25/2
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០១
ប្រភេទ: ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី
សាវតារ និង តួនាទី
លោកស្រី ឈិន ណាវី បានដាក់ពាក្យសុំតាំងខ្លួនជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវណី។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងសំណុំរឿង ០០១ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៩។ ស្វាមីរបស់គាត់ត្រូវអង្គការចាប់ និងសម្លាប់នៅ ស-២១។ គាត់បានរៀបរាប់អំពីទុក្ខលំបាកដែលបណ្តាលមកពីការស្លាប់នេះ និងផលវិបាកសម្រាប់គ្រួសាររបស់គាត់។ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានសន្និដ្ឋានថា លោកស្រី ឈិន ណាវី បានបញ្ជាក់ថា ស្វាមីអ្នកស្រីឈ្មោះ ទា ហាវតិក បានស្លាប់នៅ ស-២១ ដែល កាំង ហ្កេកអ៊ាវ ទទួលខុសត្រូវ
1
។
លោកស្រី ឈិន ណាវី បានរស់នៅក្នុងក្រុងភ្នំពេញតាំងពីកុមារភាព
2
។ គាត់បានចូលរៀនសាលាពេទ្យនៅភ្នំពេញ និងបានក្លាយជាគិលានុបដ្ឋាយិកា
3
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ លោកស្រី ឈិន ណាវី បានរៀបការជាមួយលោក ទា ហាវតិក
4
។ ដំបូងឡើយគាត់ធ្វើការនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យជាមួយប្តីគាត់
5
។ លោក ទា ហាវតិក បានក្លាយជាអនុប្រធានអាកាសចរស៊ីវិលនៅពោធិ៍ចិនតុង
6
។ បន្ទាប់ពីរៀបការរួច លោកស្រី ឈិន ណាវី និងលោក ទា ហាវតិក បានទិញផ្ទះមួយនៅជិតផ្សារទួលទំពូង
7
។ គូស្វាមីភរិយានេះមានកូនបីនាក់
8
។
ការជម្លៀសចេញពីក្រុងភ្នំពេញ
ការចាប់ខ្លួនស្វាមីរបស់លោកស្រី ឈិន ណាវី
មុនពេលជម្លៀសទៅខេត្តបាត់ដំបង ឈ្លបបានសួរអំពីការងាររបស់លោក ទា ហាវតិក
12
។ បងស្រីរបស់លោកស្រី ឈិន ណាវី បានប្រកាសប្រាប់ទាហានថា គាត់ជាសមាជិក សេអ៊ីអា
13
។ លោកស្រី ឈិន ណាវី បានពន្យល់ថា អង្គការបានបញ្ចូលមនោគមវិជ្ជាបងស្រីរបស់គាត់ និងថាក្រោយការរំដោះ បងស្រីគាត់ដឹងថាចាញ់បោករបបខ្មែរក្រហម
14
។
ក្នុងពេលជម្លៀសទៅខេត្តបាត់ដំបង លោក ទា ហាវតិក ត្រូវចាប់ខ្លួន
15
។ លោកស្រី ឈិន ណាវី បានចាំថាប្តីរបស់អ្នកស្រីត្រូវគេដាក់ខ្នោះ
16
។ បន្ទាប់ពីចាប់ហើយ គាត់មិនបានទាក់ទងជាមួយប្តីគាត់ទេ ហើយគេប្រាប់គាត់ថា ប្តីគាត់បានប្រព្រឹត្តកំហុសធ្ងន់ធ្ងរណាស់
17
។
បន្ទាប់ពីជម្លៀស កូនៗរបស់អ្នកស្រី ឈិន ណាវី ត្រូវបញ្ជូនទៅកងកុមារ ជាទីដែលពួកគេត្រូវធ្វើការ។ លោកស្រី ឈិន ណាវី ក៏ត្រូវធ្វើការលើកទំនប់ផងដែរ
18
។ គាត់ថ្លែងថា គាត់ត្រូវធ្វើការខ្លាំង ដើម្បីបំពេញតាមការកំណត់ បើមិនដូច្នោះទេ គេនឹងសម្លាប់គាត់
19
។
ស្ថានភាពក្រោយរំដោះភ្នំពេញ
ក្រោយរំដោះ អង្គការបានបញ្ជាឲ្យប្រជាជនផ្លាស់ទៅទិសខាងលិច ហើយឡើងទៅលើភ្នំ
20
។ លោកស្រី ឈិន ណាវី បានពន្យល់ថា គាត់បានត្រឡប់មកឃុំកោះខែលវិញជាមួយកូនបីនាក់របស់គាត់ ដោយសារតែមេៗទាំងអស់របស់អង្គការបានចាកចេញអស់
21
។ លោកស្រី ឈិន ណាវី ចង់ត្រឡប់មកភ្នំពេញវិញជាមួយកូនៗរបស់គាត់ ដើម្បីស្វែងរកស្វាមីគាត់ និងពិនិត្យមើលផ្ទះគ្រួសារគាត់ផង
22
។ គ្រួសារគាត់ចាប់ផ្តើមដើរពីកោះខែល មកទួលក្រសាំង ប៉ុន្តែនៅពេលពួកគេមកដល់ចាក់អង្រែ ទាហានវៀតណាមម្នាក់បានប្រាប់ពួកគេថា មិនអាចចូលភ្នំពេញបានទេ
23
។
អារម្មណ៍អ្នកស្រី ឈិន ណាវី ចំពោះការបាត់បង់ស្វាមីគាត់
ក្រោយរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបានចប់ អ្នកស្រី ឈិន ណាវី បានទៅធ្វើការនៅមន្ទីរពេទ្យ ៧ មករា ពីឆ្នាំ១៩៨០
24
។ ប្រហែលក្នុងឆ្នាំ១៩៨០ ក្រសួងសុខាភិបាល បានអនុញ្ញាតឲ្យបុគ្គលិកមន្ទីរពេទ្យទៅទស្សនាសារៈមន្ទីរប្រល័យពូជសាសន៍ទួលស្លែង
25
។ ក្នុងពេលទស្សនកិច្ចក្នុងឆ្នាំ១៩៨០ នោះ អ្នកស្រី ឈិន ណាវី បានរកឃើញឯកសារ និងរូបថតស្វាមីរបស់អ្នកស្រី
26
។ ឯកសារសរសេរថា ស្វាមីអ្នកស្រីត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងឃុំនៅមន្ទីរ ស-២១ នៅថ្ងៃទី២២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៧៦ និងត្រូវបានសម្លាប់នៅថ្ងៃទី២៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៦
27
។
ហើយខ្ញុំស្រម៉ៃឃើញដល់ពេលគេធ្វើទារុណកម្ម ឃើញថ្ងៃកម្ទេចហ្នឹង វាស្លត់ខ្ញុំ ដូចវាអស់ព្រលឹងពីខ្លួន ហេតុម៉េចក៏មនុស្សគេយកទៅធ្វើទារុណកម្មព្រៃផ្សៃដល់យ៉ាងហ្នឹង។ ខ្ញុំគិតទៅ ខ្ញុំអស់ព្រលឹងព្រលះពីខ្លួនហើយ
28
។
នៅពេលរកឃើញឯកសារនេះ អ្នកស្រី ឈិន ណាវី បានបញ្ជាក់ថា គាត់សន្លប់បាត់ស្មារតី
29
។ គាត់ពន្យល់ថា ដោយសារតែមរណភាពស្វាមី អ្នកស្រីត្រូវតែរឹងមាំឡើង ខំប្រឹងធ្វើការដើម្បីចិញ្ចឹមកូនទាំងបីនាក់របស់គាត់តែម្នាក់ឯង
30
។
វីដេអូ
