ជុំ ម៉ី (ជុំ ម៉ាញ)
រហ្សនាម: KW-03
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង
ប្រភេទ: ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី
សាវតារ
មុនឆ្នាំ១៩៧៥ លោក ជុំ ម៉ី គឺជាជាងម៉ាស៊ីននៅក្រុងភ្នំពេញ
1
។ គាត់ និង គ្រួសារគាត់ត្រូវខ្មែរក្រមជម្លៀសចេញពីភ្នំពេញនៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥
2
។ គាត់ធ្វើការនៅសហករណ៍នៅភ្នំពេញ ជាជាងម៉ាស៊ីនចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ ១៩៧៧
3
និងត្រូវបានចាប់ខ្លួន និងបញ្ជូនមក ស-២១ នៅថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧៨
4
។ គាត់រស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ និងមានអាយុ ៧៩ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ២០០៩ នៅពេលគាត់ផ្តល់សក្ខីកម្ម និងជាជនចូលនិវត្តន៍នាពេលនោះ
5
។
លោក ជុំ ម៉ី បានបង្ហាញខ្លួនក្នុងនាមជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ក្នុងសំណុំរឿង ០០១ បានផ្តល់សក្ខីកម្មស្តីពី កាំង ហ្កេកអ៊ាវ ហៅ ឌុច
6
។ លោក ជុំ ម៉ី ផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីការជម្លៀសក្រុងភ្នំពេញ បទពិសោធន៍របស់គាត់ធ្វើការនៅក្នុងសហករណ៍នៅភ្នំពេញ និងនៅ ស-២១ និងជីវិតរបស់គាត់ក្រោយរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ។
ការជម្លៀសក្រុងភ្នំពេញ នៅថ្ងៃទី១៧ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩៧៥
ការងារនៅសហករណ៍នៅភ្នំពេញ
លោក ជុំ ម៉ី ត្រូវបានចាត់ឲ្យធ្វើការជាជាងម៉ាស៊ីននៅក្នុងសហករណ៍មួយ នៅភ្នំពេញពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ ១៩៧៧
9
។ នៅឫស្សីកែវ គេបានឲ្យគាត់ជួលជុលទូក រថយន្ត និងត្រាក់ទ័រ ឲ្យបើកប៊ុលដូហ្ស៊រ (ម៉ាស៊ីនឈូស ឬរុញដី) និងយានយន្តនានាចុះ និងឡើងសាឡាង និងបើកត្រាក់ទ័រ និងរថយន្តដឹកទំនិញឡើងច្រាំងទន្លេម្ខាងទៀត
10
។ ក្រោយមក គេផ្ទេរគាត់ទៅអូរឫស្សី ដោយសារគាត់មានចំណេះដឹងខាងគ្រឿងបន្លាស់ត្រាក់ទ័រ
11
។ នៅ អូរឫស្សី គេចាត់ឲ្យគាត់ប្រមូលឧបករណ៍ពីតាមផ្ទះនានាមកដាក់ក្នុងឃ្លាំង ជួសជុលមេក្រូ និងប្រមូលម៉ាស៊ីនដេរទៅដេរសម្លៀកបំពាក់ខ្មៅ
12
។
លក្ខខណ្ឌ នៅ ស-២១
លោក ជុំ ម៉ី ដែលបានជាប់ឃុំជាមួយអ្នកទោស ១២ ២៧២ នាក់ ផ្សេងទៀត ដូចមានរៀបរាប់ក្នុងបញ្ជីឈ្មោះអ្នកទោស ស-២១ ដែលបានកែតម្រូវឡើងវិញ គឺជាអ្នករស់រានមានជីវិតពី ស-២១ ដ៏តិចតួច
13
។
លោក ជុំ ម៉ី ត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧៨ និងបានបញ្ជូនទៅកាន់ ស-២១ នៅថ្ងៃជាមួយគ្នា
14
។ ដំបូងគេដាក់គាត់នៅក្នុងផ្ទះមួយ ទល់មុខ ស-២១ ហើយបន្ទាប់មកគេដាក់ខ្នោះដៃគាត់ ហើយបណ្តើរគាត់ដោយចងបិទមុខចូលទៅក្នុងបរិវេណ ស-២១
15
។ គាត់ត្រូវបានគេនាំទៅបន្ទប់មួយ ថតរូប ថ្លឹងទម្ងន់ និងសួរអំពីប្រវត្តិរូបរបស់គាត់។ គេវាស់កម្ពស់របស់គាត់ ហើយដោះ អាវ ខោ និងស្បែកជើងរបស់គាត់ចេញ ដោយទុកឱ្យគាត់ស្លៀកតែខោខ្លី
16
។ បន្ទាប់មក គេដាក់ខ្នោះដៃរបស់គាត់ទៅពីក្រោយខ្នងរបស់គាត់ ហើយគេបានបិទភ្នែកគាត់ ហើយបណ្តើរទៅកាន់បន្ទប់ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ជាទីដែលគេដាក់ច្រវ៉ាក់គាត់ ហើយនៅតែចងបិទភ្នែក
17
។ គាត់ហូប ដេក និងបន្ទោរបង់នៅក្នុងបន្ទប់ដាច់ដោយឡែក និងក្រោយមកនៅក្នុងបន្ទប់រួម
18
ហើយគាត់ចាត់ទុកវាថាជាបទពិសោធន៍គួរឲ្យខ្មាស់អៀន ក្នុងការបន្ទោរបង់នៅចំពោះវត្តមានអ្នកដទៃបែបនេះ
19
។
លោក ជុំ ម៉ី បន្ទាប់មកត្រូវបានសួរចម្លើយអស់រយៈពេល ១២ ថ្ងៃ និងយប់ ហើយគេប្រព្រឹត្តមកលើគាត់ដូចសត្វធាតុ រហូតទាល់តែគាត់ព្រមសារភាពថា គាត់ជាសមាជិក សេអ៊ីអា និង កាហ៊្សេបេ បើទោះជាគាត់មិនស្ថិតនៅក្នុងអង្គការទាំងនោះក្តី
20
។ នៅពេលសួរចម្លើយ គេបង្ខំគាត់ឲ្យអង្គុយផ្ទាល់នឹងកំរាល ដោយជើងទាំងពីរជាប់ខ្នោះ និងត្រូវវាយដំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ
21
។ ម្រាមដៃរបស់គាត់មួយបានបាក់ ដោយសារព្យាយាមការពារខ្លួនពីការវាយដំ
22
។ ក្រចកមេជើងទាំងពីររបស់គាត់ត្រូវបានមួលដោយដង្កាប់ ដាច់ចេញទាំងស្រុងពីម្រាមមេជើងគាត់
23
។ គេឆក់ខ្សែភ្លើងគាត់ពីរដង ហើយគេដាក់ខ្សែភ្លើងឆៅចូលទៅក្នុងត្រចៀករបស់គាត់ រហូតគាត់សន្លប់បាត់ស្មារតី
24
។ បន្ទាប់ពីគាត់សារភាព គេដាក់គាត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់រួម ដោយមិនមានការព្យាបាលរបួសគាត់អ្វីទាំងអស់ ហើយគេដាក់ច្រវ៉ាក់ភ្ជាប់ទៅនឹងរបាដែកវែងជាមួយនឹងអ្នកទោសប្រមាណ ៤០ នាក់ ផ្សេងទៀត
25
។ នៅពេលថ្ងៃ គេដោះច្រវ៉ាក់ជើងគាត់ ឲ្យគាត់ទៅជួសជុលម៉ាស៊ីន មើលភ្លើងដាំបបរ និងបង្រៀននារីៗឲ្យចេះជួសជុលម៉ាស៊ីន
26
។ នៅពេលយប់ គេនាំគាត់ទៅកាន់បន្ទប់រួមវិញ ហើយដាក់ច្រវ៉ាក់វិញជាមួយនឹងអ្នកទោសផ្សេងទៀត
27
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង បានសន្និដ្ឋានថា សក្ខីកម្មរបស់លោក ជុំ ម៉ី មានភាពជឿជាក់បាន និងបានផ្អែកលើសក្ខីកម្មនេះ នៅពេលអង្គជំនុំជម្រះធ្វើការសន្និដ្ឋានស្តីពី ស-២១
28
។
ជីវិតក្រោយរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ
ក្រោយរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ លោក ជុំ ម៉ី ត្រូវបានអ្នកយាមបណ្តើរចេញពី ស-២១ និងបានជួបប្រពន្ធ និងកូនរបស់គាត់
29
។ ដំបូងឡើយ គាត់ គ្រួសារគាត់ និងអ្នកផ្សេងទៀតត្រូវទាហានវៀតណាមបាញ់
30
និងក្រោយមកត្រូវខ្មែរក្រហមបាញ់
31
។ កូនប្រុសគាត់ និងប្រពន្ធគាត់បានបាត់បង់ជីវិត តែគាត់នៅរស់រានមានជីវិតពីការបាញ់នោះ
32
។ បន្ទាប់មកគាត់បន្តដំណើរទៅមុខទៀត និងបានជួបស្ត្រីម្នាក់ដែលក្រោយមកក្លាយជាប្រពន្ធរបស់គាត់ និងបានលាក់ខ្លួនជាមួយនាង
33
។
សេចក្តីថ្លែងទុក្ខ
លោកជុំ មុី បានផ្តល់សក្ខីកម្មថា៖ “ឲ្យតែនិយាយពីរឿងគុកទួលស្លែងឡើងគឺថា ខ្ញុំទឹកភ្នែកហូរមកឯង ឲ្យតែគេនិយាយរឿងគុកទួលស្លែងហ្នឹង ទឹកភ្នែកហូរមកឯង គឺអត់ដែលខានថ្ងៃណាទេ ឲ្យតែឮគេនិយាយរឿង ស-២១ រឿងគេធ្វើទារុណកម្មអីហ្នឹង វាមិនដឹងជារឿងរ៉ាវអី ខ្ញុំចេះតែហូរទឹកភ្នែកមកឯកឯងតែម្តង ហើយអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំហ្នឹង ខ្ញុំនឹកថា ខ្ញុំទៅថ្ងៃមុខទៅ អារម្មណ៍របស់ខ្ញុំប្រហែលជា មិនមែនជាមនុស្សទេមិនដឹងបានជាទឹកភ្នែកហូរមកមិនចេះ [ចប់]មិនចេះហើយ [...] អង្គការចិត្តសង្គម អន្តរវប្បធម៌ (“TPO”) គាត់តែងតែនិយាយប្រាប់ខ្ញុំថា “មកពីអ៊ំឯងមានការក្រេវក្រោធ ខឹងច្រើន អីច្រើន ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមហ្នឹង” គាត់ថា ឲ្យយើងរសាយខ្លះទៅ ហើយខ្ញុំចេះតែ យកពាក្យសំដីគាត់ហ្នឹងទៅនេះទៅ[នោះ] ដូចជានៅតែដដែល ទេលោកក្មួយ វានៅតែទឹកភ្នែកហូរមករាល់តែយប់អីចឹង”
34
។ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង បានសន្និដ្ឋានថា ការវាយដំ បានបណ្តាលឲ្យអ្នកជាប់ឃុំនៅ ស-២១ ចេញឈាម និងរងរបួស ដូចជាបាក់ដៃ ជើង ស្តាប់លែងឮ បាក់ធ្មេញ ស្លាកស្មាម និងជួនកាលស្លាប់ក៏មាន និងថាការឆក់ដោយខ្សែភ្លើងបានធ្វើឲ្យអ្នកជាប់ឃុំសន្លប់បាត់ស្មារតី ហើយក្នុងករណីជាក់លាក់ខ្លះ ទៅជាពិការ រវើរវាយ ឬស្លាប់
35
។
វីដេអូ
