កុល ណែម
រហ្សនាម: 2-TCCP-1066
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០២/០២
ប្រភេទ: ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី
សាវតារ និង តួនាទី
លោក កុល ណែម គឺជាទាហាននៅខេត្តក្រចេះក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥
1
។ ក្រោយមកក្នុងឆ្នាំដដែលនោះដែរ គាត់បានផ្លាស់ទៅកងពលលេខ ៩២០ ក្នុងខេត្តមណ្ឌលគិរី
2
ដែលជាកន្លែងគាត់ត្រូវបានឃុំខ្លួននៅមន្ទីរសន្តិសុខ ក-១១ ក្រោយពីការចាប់ខ្លួនមេបញ្ជាការកងពលរបស់គាត់
3
។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មនៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ ក្នុងនាមដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីអំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ជាអ្នកជាប់ឃុំនៅ ក-១១ និងត្រូវបានបង្ខំឱ្យរៀបការ
4
។
ការឃុំខ្លួននៅមន្ទីរសន្តិសុខ ក-១១
លោក កុល ណែម ជឿថាគាត់ត្រូវបានបញ្ជូនទៅ ក-១១ ជាការដាក់ទណ្ឌកម្ម បន្ទាប់ពីការចាប់ខ្លួនមេបញ្ជាការកងពលលេខ ៩២០ ឈ្មោះ ម៉េង ម៉ាង និងអនុគាត់ឈ្មោះ សយ ដែលត្រូវបាននាំទៅគុកទួលស្លែងនិងត្រូវបានសម្លាប់នៅទីនោះដោយការចោទប្រកាន់ថាក្បត់អង្គការ និងបានសហការជាមួយវៀតណាម
5
។ គាត់បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា “បើមេកងពលគេចាប់ហើយ បានគេរុញយើងទៅ [ក-១១] ប៉ុន្តែយើងនឹងសន្និដ្ឋាន ប៉ុនគេមិនថាយើងទេ [...] បើយើងដឹងថាគេដាក់ទណ្ឌកម្ម”
6
។
លោក កុល ណែម បានរៀបរាប់ទៅកាន់អង្គជំនុំជម្រះអំពីការភ័យខ្លាចជានិច្ចរបស់គាត់ និងការចាំបាច់ត្រូវគោរពតាមការណែនាំរបស់អង្គការ ដើម្បីរស់រានមានជីវិតនៅ ក-១១៖ “បើយើងហ៊ាន យើងត្រូវតែស្លាប់”
7
។ គាត់បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះថា គាត់តែងតែខ្លាចគេឆ្លើយទម្លាក់កំហុសដាក់ ដោយលើកឡើងថា “កាលមកពីកងពលហ្នឹង គេរុញមកហ្នឹង ដឹងគេថាស្អី សេ.អ៊ី.អា ដូចគេដែរមិនដឹង បានគេចេះតែហៅអ៊ីចឹង”
8
។ គាត់ពន្យល់ថា ប្រជាជនបានបាត់ខ្លួនពីមន្ទីរ ក-១១ ហើយគាត់មិនបានដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងចំពោះពួកគេទេ
9
។
ពេលគាត់មកដល់ ក-១១ លោក កុល ណែម ត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យទៅស្ទូងស្រូវ
10
។ គេបានបង្ខំគាត់ឲ្យធ្វើការងារជាទម្ងន់ ដោយត្រូវប្រមូលផលស្រូវទាំងថ្ងៃទាំងយប់ ជាញឹកញាប់ដល់ម៉ោង ១០ ឬ ១១ យប់
11
។ ទោះបីជាទទួលរងការងារលំបាក លោក កុល ណែម មិនហ៊ានបដិសេធការណែនាំពីអង្គការទេ ដោយសារខ្លាចត្រូវគេសម្លាប់
12
។ គាត់រៀបរាប់ថា ភាពនឿយហត់ដែលគាត់ទទួលរងដោយសារការងារហួសកម្លាំង នៅតែប៉ះពាល់ដល់សុខភាពគាត់រហូតដល់ក្រោយរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យដួលរលំក្នុងឆ្នាំ១៩៧៩
13
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានទទួលយកភ័ស្តុតាងរបស់លោក កុល ណែម ថាអាចជឿទុកចិត្តបាន ទាក់ទងនឹងលក្ខខណ្ឌការងារនៅ ក-១១ និងការរៀបរាប់របស់គាត់អំពីការឈឺចាប់ផ្នែកផ្លូវចិត្ត
14
។ នៅដំណាក់កាលបណ្តឹងសាទុក្ខ ខៀវ សំផន បានជំទាស់ទៅនឹងការសំអាងរបស់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងលើសក្ខីកម្មរបស់លោក កុល ណែម ដោយបានតវ៉ាថា អង្គជំនុំជម្រះមិនបានសួរដេញដោលលោក កុល ណែម អំពីប្រធានបទស្តីពីការដាក់ឲ្យទៅជាទាសករនៅ ក-១១ ដោយសារតែលោក កុល ណែម បានលើកឡើងអំពីចំណុចនេះតែនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងអំពីទុក្ខនៅចុងបញ្ចប់នៃការផ្តល់សក្ខីកម្មផ្ទាល់របស់គាត់ប៉ុណ្ណោះ
15
។ អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានច្រានចោលការអះអាងរបស់ ខៀវ សំផន ថាមិនត្រឹមត្រូវ ដោយបានសន្និដ្ឋានថា លោក កុល ណែម បានរៀបរាប់អំពីលក្ខខណ្ឌនានាដែលបានកំណត់លើអ្នកជាប់ឃុំនៅ ក-១១ នៅក្នុងការផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងតុលាការទាំងស្រុងរបស់គាត់ និងមុនពេលត្រូវបានសួរដោយមេធាវីការពារក្តី ខៀវ សំផន
16
។
ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ដោយបង្ខំ និងការរួមដំណេកដោយបង្ខំ
ខ្មែរក្រហមបានបង្ខំលោក កុល ណែម ឲ្យជ្រើសរើសប្រពន្ធ ទោះបីជាគាត់មានគូដណ្តឹងរួចហើយក្តី
17
។ ទោះបីជាយ៉ាងណា លោក កុល ណែម មិនជំទាស់ទៅនឹងការរៀបចំឲ្យរៀបការនេះទេ “ក្រែងលោបានរស់ បានឃើញមេឃឃើញផ្កាយឃើញហ្នឹងគេ ក្រែងលោបានដឹងសាច់រឿងសាច់ហេតុ”
18
។
ខ្មែរក្រហមបានប្រាប់លោក កុល ណែម ថា វាខុសច្បាប់ប្រសិនបើគាត់ និងប្រពន្ធមិនបង្កើតកូនជូនអង្គការ
19
។ ក្រោយពិធីរៀបការចប់ លោក កុល ណែម និងប្រពន្ធត្រឡប់ទៅកន្លែងសម្រាករបស់ខ្លួនវិញ
20
នៅទីនោះពួកគាត់ត្រូវបានតានដានដោយកងឈ្លបនៅពេយប់
21
។ គាត់ប្រាប់តុលាការថា “យើងខ្លាចគេ ដូច្នេះ យើងត្រូវរួមដំណេក បាន៣ថ្ងៃ បានរួមដំណេក យូរដែរ”
22
។ ប្រពន្ធរបស់លោក កុល ណែម បានរលូតកូនបន្ទាប់ពីមានផ្ទៃពោះបានប្រាំទៅប្រាំមួយខែ។ គាត់សង្ស័យថា ការងារហួសកម្លាំងគឺជាមូលហេតុធ្វើឲ្យប្រពន្ធគាត់រលូតកូន ដោយសារប្រពន្ធគាត់ទទួលលក្ខខណ្ឌការងារ និងការរស់នៅដូចគ្នានឹងអ្នកធ្វើការដែលមិនមានផ្ទៃពោះ
23
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់លោក កុល ណែម ក្នុងចំណោមភ័ស្តុតាងផ្សេងទៀត ក្នុងការសន្និដ្ឋានថា គូស្រករត្រូវប្ដេជ្ញាបង្កើតកូនឱ្យអង្គការ ដើម្បីបង្កើនចំនួនប្រជាជន ហើយប្តីប្រពន្ធទើបរៀបការថ្មីថ្មោងត្រូវបានតាមដាន ដើម្បីធានាថាបានរួមដំណេកក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍
24
។ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងយល់ឃើញថា ការយល់ព្រមពិតប្រាកដក្នុងការរួមភេទក្រោយការៀបការមិនអាចកើតមានឡើយ នៅក្នុងបរិយាកាសមួយដែលគូស្រករមិនបានយល់ព្រមទៅលើការរៀបការតាំងពីពេលដំបូង
25
ហើយមធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីចៀសវាងការរួមដំណេក គឺត្រូវលាក់បាំងការពិតនៃការដែលពួកគេមិនបានរួមដំណេក
26
។ សក្ខីកម្មរបស់លោក កុល ណែម ត្រូវបានអង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងសំអាងលើបន្ថែមទៀត នៅក្នុងការសន្និដ្ឋានរបស់ខ្លួនថា ការរួមដំណេកដោយបង្ខំមានផលប៉ះពាល់ផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងររយៈពេលវែងទៅលើជនរងគ្រោះ
27
។
នៅក្នុងដំណាក់កាលបណ្តឹងសាទុក្ខ អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់គាត់ និងភ័ស្តុតាងផ្សេងទៀត នៅពេលបដិសេធការសន្និដ្ឋានរបស់អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងដែលថា បទពិសោធន៍របស់ជនរងគ្រោះជាបុរសនៃការរួមភេទដោយបង្ខំ មិនបង្កើតបានជាអំពើហិង្សាផ្លូវភេទ នៅក្នុងបរិបទនៃឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងមនុស្សជាតិ នៃអំពើអមនុស្សធម៌ផ្សេងទៀត
28
។ អង្គជំនុំជម្រះតុលាការកំពូលបានបង្កើតការសន្និដ្ឋានថ្មីថា នៅពេលដែលការរួមភេទដោយបង្ខំរវាងគូស្រករដែលបានរៀបការដោយបង្ខំមានទាំងជនរងគ្រោះជាបុរស និងស្ត្រី បរិយាកាលបង្ខិតបង្ខំ គឺជាអព្យាក្រឹតនៃភេទ
29
និងថា ជនរងគ្រោះនៃគោលនយោបាយបង្ខំឲ្យរួមភេទក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាអប្បបរមា បានទទួលរងព្យសនកម្មធ្ងន់ធ្ងរខាងផ្លូវចិត្ត ដោយសារត្រូវបានបង្ខំឲ្យរួមភេទ
30
។
សេចក្តីថ្លែងទុក្ខ
“សុខចិត្តខ្ញុំទៅស្រុកខ្ញុំទៅជួបគូដណ្តឹងគេអត់ទាន់យកប្តីដែរគេនៅចាំបាទ។ ហើយខ្ញុំក៏ឲ្យគេ សូមទោសគេ បាទធ្វើម៉េចបើខ្ញុំយកនេះហើយ។ ពេលរៀបការខ្ញុំហ្នឹងក៏ខ្លួនខ្ញុំដែរ ក៏យើងគោរពគេហើយយើងទៅ តែក្នុងចិត្តនៅក្តុកក្តួល នៅលំបាក។ បាទ សុខចិត្តទៅទាំងទ្រាំ ទាំងមុខស្ងួតទៅទាំងគ្រាំគ្រាបាទ។ ដូច្នេះទៅដល់គេឲ្យយើងអង្គុយទល់មុខគ្នាបាទ អង្គុយទល់មុខគ្នាទៅស្រីខាងនេះ ប្រុសខាងនេះ ។ ខ្ញុំវាចង់ភ្លេចដែរអាហ្នឹង ប៉ុន្ដែកូនខ្ញុំកូនមែន ប៉ុន្ដែវាអត់គ្រប់ខែ ទៅវារលូតទៅវិញទាំងអស់។ ខ្ញុំមិនមែនមិនខឹងទេ ខឹងដែរ តែយើងអត់ហ៊ាននៅជំនាន់គេហ្នឹង ដឹងស្រាប់ហើយបាទ ខ្ញុំខឹងដែរ។ ប៉ុន្ដែយើងខឹងក្នុងចិត្ត យើងក្ដៅក្នុងចិត្ត ក្ដៅទាំងក្បាល ក្ដៅទាំងខ្លួន ប៉ុនយើងមានសិទ្ធិអីនឹងនិយាយ បាទ បច្ចុប្បន្នជំនាន់ប៉ុលពល ដឹងស្រាប់ហើយ។ ខ្ញុំក៏មិនហ៊ានតវ៉ាគេដែរ សុខចិត្តយកកូន យកទៅកប់ទៅ រលូតយ៉ាងម៉េចក៏ដោយ ប្រពន្ធនៅដេកនៅមន្ទីរពេទ្យ ហ្នឹង សុខចិត្តយើងយកកូនទៅកប់ចោលផ្ដេសផ្ដាសទៅ យើងអត់ហ៊ាននិយាយ យើងធ្វើស្ងៀម។ បាទ ខ្ញុំអស់ប៉ុណ្ណឹង ខ្ញុំមានស្អីទៀត ខ្ញុំនិយាយប៉ុណ្ណឹង។ ក្រោយខ្ញុំមកទៀត ខ្ញុំមកនៅទាហានយើង ជំនាន់វៀតណាមរំដោះហើយនេះ ខ្ញុំមានដែរ រលូតដែរ ខ្ញុំចុងបញ្ចប់ ខ្ញុំត្រូវចប់ត្រឹមហ្នឹង ខ្ញុំឲ្យពេទ្យគេបញ្ឈប់ទៅ កុំឲ្យមានវាពិបាក ត្រូវឈប់អស់រលីង អត់មានកូនមួយទេឥឡូវ មានតែក្មួយទេ ប្រើសព្វថ្ងៃហ្នឹង បាទ។ រៀនសូត្រអីក៏ខំបង្រៀនក្មួយថា ឲ្យខំរៀនទៅ អញគ្មានកូនទេ មានតែអ្ហែងទេ អ្នកតំណាងរបស់អញហ្នឹង
31
” ។
វីដេអូ
