នាង អ៊ូច
រហ្សនាម: 2-TCW-803
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០២/០២
ប្រភេទ: សាក្សី
សាវតារ និងតួនាទី
លោក នាង អ៊ូច ហៅ សាន
1
ឬ តា សាន គឺជាប្អូនថ្លៃរបស់ តា ម៉ុក
2
ហើយធ្វើជាលេខាស្រុកតាំកក់
3
។
បន្ទាប់ពីរដ្ឋប្រហារ លន់ នល់ និងមុនឆ្នាំ១៩៧៥ លោក សាន គឺជាសមាជិកនៃរណសិរ្សរួបរួមជាតិកម្ពុជា
4
។ ក្រោយមក គាត់ធ្វើជាប្រធានមន្ទីរអប់រំខេត្តតាកែវ ខេត្តកំពត និងខេត្តកំពង់ស្ពឺ
5
ហើយទទួលខុសត្រូវខាងបង្រៀនអក្ខរកម្មកុមារ
6
។ គាត់ផ្តល់សក្ខីកម្មអំពីគោលនយោបាយអប់រំនៅក្នុងសម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ និងសម្ភារៈសិក្សានៅសម័យនោះ
7
។
នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៧៧ គាត់ផ្លាស់ទៅឃុំលាយបូរ ស្រុកត្រាំកក់ ដើម្បីទៅ “កសាងខ្លួន” ក្រោយពីជាប់ចោទថាប្រព្រឹត្តកំហុសសីលធម៌
8
។ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង យល់ឃើញថា គាត់ផ្តល់ភ័ស្តុតាងមិនច្បាស់អំពីកាលបរិច្ឆេទ និងគោលបំណងនៃការផ្លាស់ទៅនេះ
9
។
លោក សាន ផ្តល់សក្ខីកម្មថា គាត់មិនមានតួនាទីផ្លូវការនៅស្រុកត្រាំកក់ទេ ប៉ុន្តែ គាត់ធ្វើជាជំនួយការ ទទួលខាងជីកប្រលាយ ដាំស្រូវ និងលើកទំនប់
10
។ ម្តងម្កាល គាត់ក៏ទទួលភ្ញៀវបរទេស រួមមាន អ្នកកាសែតជនជាតិស៊ុយអែត និងប្រតិភូចិន ដែលចុះទស្សនកិច្ចមកមើលសហករណ៍ វាលស្រែ និងខាងអប់រំ
11
។ បើយោងតាមគាត់ គាត់មិនមានការតែងតាំងជាផ្លូវការជាអ្នកទទួលភ្ញៀវទេ ប៉ុន្តែ តា រុំ ស្នើឱ្យគាត់ ទៅស្វាគមន៍ និងទទួលភ្ញៀវខាងលើនេះ
12
។
គាត់បញ្ជាក់ថា គាត់គ្រាន់តែជាជំនួយការនៅស្រុកត្រាំកក់
13
ហើយតា រុំ ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខាង ស្រុក។ នៅក្នុងតុលាការ មានការសួរបញ្ជាក់គាត់ថា តាមពិត គាត់គឺជាលេខាស្រុកត្រាំកក់ ឬយ៉ាងណា។
ស៖ លោកសាក្សី ជនរួមជាតិខ្មែរស្តាប់លោក ជនរងគ្រោះស្តាប់លោក។ តើលោកអាចប្រាប់តុលាការបានទេ ថាលោកត្រូវបានតែងតាំងជាគណៈកម្មាធិការស្រុកត្រាំកក់ ដែរឬទេ?
ឆ៖ [...] តា ម៉ុក ដែលហៅខ្ញុំពីកោះអណ្តែត ឱ្យមកនៅត្រាំកក់នេះ មកជួយការងារស្រុកត្រាំកក់។ [..] តា ម៉ុក គាត់ឱ្យធ្វើការនៅខាងប្រលាយ ខាងភ្លឺ ខាងទំនប់ អ៊ីចឹង [...]។ តា ម៉ុក អត់មានប្រកាសខ្ញុំថាជាលេខាស្រុកទេ។ ដូច្នេះ អ្នកឆ្លើយៗជូនព័ត៌មានដូចលោកអ៊ីចឹង [...]។ មិនមានការតែងតាំងអីច្បាស់លាស់ដល់ខ្ញុំទេ
14
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង យល់ឃើញថា សក្ខីកម្មរបស់លោក សាន ពាក់ព័ន្ធនឹងតួនាទីរបស់គាត់នៅត្រាំកក់ មិនអាចទុកចិត្តបានទេ។ អង្គជំនុំជម្រះ យល់ឃើញថា គាត់ផ្លាស់ទៅត្រាំកក់ ដើម្បីធ្វើជាលេខាស្រុកត្រាំកក់ ទោះបីជាការតែងតាំងនេះផ្លូវការ ឬមិនផ្លូវការយ៉ាងណាក៏ដោយ
15
។
ស្ថានភាពការងារនៅសហករណ៍
យោងតាមសក្ខីកម្មរបស់គាត់ លោក សាន ធ្វើការទាក់ទងជាមួយកម្មករយុវជន និងយុវនារីនៅសហករណ៍ និងពិនិត្យមើលលទ្ធផលការងារ
16
។ គាត់ផ្តល់សក្ខីកម្មថា យុវជន និងយុវនារីកម្មករនៅសហករណ៍ ធ្វើការដោយស្ម័គ្រចិត្ត
17
។ គាត់ក៏ផ្តល់សក្ខីកម្មថា ម៉ោងធ្វើការជាទូទៅចាប់ពីម៉ោង ៦ ព្រឹក ឬ ៧ ព្រឹក ដល់ម៉ោង ៥ ល្ងាច សម្រាកបាយថ្ងៃត្រង់ ២ ម៉ោង ហើយមានពេទ្យចុះមកមើលមនុស្សដែលឈឺ
18
។ លោក សាន ផ្តល់សក្ខីកម្មថា ជាទូទៅ មានការផ្តល់អាហារបានគ្រប់គ្រាន់
19
ប៉ុន្តែ នៅតំបន់ខ្លះនៅត្រាំកក់ ខ្វះស្បៀងអាហារ
20
។
កំហុសទាំងអស់ដែលកើតឡើងនៅសហករណ៍ត្រូវតែធ្វើរបាយការណ៍
21
។ ទោសស្រាល រួមមាន ការលួចអាហារ កំហុសសីលធម៌ ឬ ខ្ជិល។ ទោសធ្ងន់ រួមមានចារកម្ម
22
។ អ្នកទោសស្រាល ត្រូវបញ្ជូនទៅអប់រំឡើងវិញ
23
។ អ្នកទោសធ្ងន់ ត្រូវបញ្ជូនទៅអប់រំនៅប៉ុស្តិ៍នគរបាលស្រុកត្រាំកក់ ឬនៅមន្ទីរសន្តិសុខក្រាំងតាចាន់
24
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូង មិនជឿលើសក្ខីកម្មនេះទេ ហើយយល់ឃើញថា យុវជន និងយុវនារីដែលធ្វើការនៅសហករណ៍ត្រូវគេបង្ខំ
25
ហើយស្ថានភាពការងារគឺពិបាកយ៉ាងខ្លាំងជាងអ្វីដែលគាត់បញ្ជាក់នៅក្នុងសក្ខីកម្ម
26
។
ការបញ្ជាសរសេរដោយដៃ
មានពេលមួយនោះបានចាត់ទុកថាជា“ពេលដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងសវនាការនេះ”
27
គឺពេល លោក សាន ផ្តល់សក្ខីកម្មថា គាត់បានសរសេរដោយដៃ និងចុះហត្ថលេខាលើកំណត់ត្រាបញ្ជាឱ្យ “បោសសម្អាត”ស្ត្រីមេម៉ាយ និងកូនទាំងអស់ដែលជាអ្នកទោសនៅឃុំជាងទង និងត្រពាំងធំខាងជើង
28
។ គាត់បញ្ជាក់ថា “ការបោសសម្អាត” សំដៅលើការសម្លាប់
29
។
លោក សាន បញ្ជាក់ថា គាត់មិនដែល “បោសសម្អាត”ដោយខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ទេ
30
។ សេចក្តីសម្រេចទាំងអស់ធ្វើឡើងដោយតា រ៉ន។ ក្នុងនាមជាជំនួយការ គេបញ្ជាឱ្យគាត់ សរសេរ និងបញ្ជូនបញ្ជាទៅឈ្លបស្រុក
31
។ ប្រសិនបើគាត់ប្រកែកមិនព្រមសរសេរ គាត់អាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត
32
។ គាត់ផ្តល់សក្ខីកម្មថា មូលហេតុដែល រ៉ន មិនសរសេរបញ្ជាខ្លួនឯង ដោយសារគាត់សរសេរមិនបានស្អាត
33
។ លោក សាន ក៏ជឿថា តា រ៉ន មិនចង់ឱ្យជាប់ទោសនៅពេលក្រោយ ហេតុនេះបញ្ជាឱ្យគាត់ សរសេរ និងចុះហត្ថលេខាលើបញ្ជា ដោយដាក់ឈ្មោះគាត់វិញ
34
។
មានកំណត់ត្រាសរសេរដោយដៃផ្សេងទៀតដែលចុះហត្ថលេខាដោយឈ្មោះ “សាន”។ ក្នុងចំណោមនោះ មានកំណត់ត្រាមួយ មានបញ្ជាឱ្យ“កម្ទេចសហករណ៍”។ លោក សាន ផ្តល់សក្ខីកម្មថា ពាក្យថា “កម្ទេច” មានន័យថា “បំផ្លាញ”
35
។ លោក សាន ប្រកែកថាមិនបានសរសេរកំណត់ត្រាផ្សេងទៀតដែលមានឈ្មោះគាត់ទេ ក្រៅពីកំណត់ត្រាចំនួនពីរ ដោយគាត់បញ្ជាក់ថា ហត្ថលេខា និងអក្សរសរសេរដោយដៃទាំងនោះ មិនដូចហត្ថលេខា និងអក្សររបស់គាត់ទេ
36
។
មេធាវីការពារក្តី ពឹងផ្អែកលើសក្ខីកម្មរបស់លោក សាន ដើម្បីចោទសួរលើភាពពិតប្រាកដនៃកំណត់ត្រាភាគច្រើនក្នុងចំណោមកំណត់ត្រាសរសេរដោយដៃ
37
។ ប៉ុន្តែ អង្គជំនុំជម្រះ យល់ឃើញថា ដោយហេតុថា គាត់បញ្ជាក់ពីខ្លឹមសារពិតប្រាកដនៃកំណត់ត្រាចំនួនពីរក្នុងចំណោមកំណត់ត្រាសរសរដោយដៃទាំងនោះ ទើបប៉ះពាល់ការបដិសេធរបស់គាត់ពាក់ព័ន្ធនឹងកំណត់ត្រាសរសេរដោយដៃផ្សេងទៀតដែលមានហត្ថលេខាឈ្មោះ “សាន”
38
។ អង្គជំនុំជម្រះយល់ឃើញថា ការបដិសេធរបស់គាត់ ត្រូវតែយកមកពិចារណា ដោយគិតលើលទ្ធភាពដែលគាត់អាចមានឆន្ទៈកាត់បន្ថយការពាក់ព័ន្ធរបស់គាត់ឱ្យនៅកម្រិតអប្បបរមា
39
។ អង្គជំនុំជម្រះក៏បដិសេធសក្ខីកម្មរបស់លោក សាន ដែលថា គាត់គ្រាន់តែជាអ្នកសរសេរតាមគេតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ អង្គជំនុំជម្រះ យល់ឃើញថា លោក សាន បានចេញបញ្ជាក្នុងកំណត់ត្រាទាំងនោះ តាមតួនាទីរបស់គាត់ជាលេខាស្រុក
40
។
អង្គប្រជុំរៀនសូត្រ
លោក សាន មកភ្នំពេញម្តងក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីចូលរួមអង្គប្រជុំរៀនសូត្រ
41
។ គាត់ចាំថា គាត់បានចូលរួមអង្គប្រជុំចំនួនពីរ៖ មួយនៅឆ្នាំ១៩៧៧ និងមួយទៀតនៅឆ្នាំ១៩៧៨។ គាត់បង្ហាញថា នួន ជា ជាប្រធានដឹកនាំអង្គប្រជុំទាំងពីរ (ហើយអង្គជំនុំជម្រះក៏ទទួលស្គាល់ចំណុចនេះដែរ)
42
។ អង្គប្រជុំទាំងពីរចូលរួមដោយថ្នាក់ស្រុក និងជំនួយការថ្នាក់ស្រុក
43
។
លោក សាន ចាំថា អង្គប្រជុំរៀនសូត្រទាំងនេះផ្តោតលើការកសាងវណ្ណៈកសិករ និងកម្ចាត់ “វណ្ណៈនាយទុន” ឱ្យចេញពីខ្លួន
44
។ អង្គប្រជុំរៀនសូត្រមានការពិភាក្សាអំពីការទិតៀន និងស្វ័យទិតៀន ដើម្បីវាយតម្លៃការយល់ដឹងដែលអ្នកចូលរួមទទួលបាន
45
។
វីដេអូ
