នេត ផល្លី
រហ្សនាម: E2/50
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០១
ប្រភេទ: ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី
សាវតារ
នេត ផល្លី បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងនាមជាដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី នៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងក្នុងសំណុំរឿង ០០១ ដោយស្វែងរកសំណងសម្រាប់ការស្លាប់របស់បងប្រុសគាត់ ដែលត្រូវបានឃុំខ្លួននិងសម្លាប់នៅមន្ទីរសន្តិសុខ ស-២១
1
។ គាត់កើតនៅទួលត្រាច និងមានបងប្អូនពីរនាក់
2
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៤ គាត់ជាទាហានក្នុងតំបន់ ២២ ង១២៤ ភូមិភាគបូព៌ា
3
។ នេត ប៊ុនធី ជាបងប្រុសរបស់គាត់ក៏ធ្វើជាទាហានក្នុងភូមិភាគនេះដែរ
4
។
ការបាត់ខ្លួន នេត ប៊ុនធី
ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៥ លោក នេត ផល្លី បានទៅធ្វើការនៅភ្នំពេញជាមួយបងប្រុសគាត់ឈ្មោះ នេត ប៊ុនធី
5
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ លោក នេត ផល្លី បានទទួលសំបុត្រមួយច្បាប់ពីបងប្រុសរបស់គាត់ពន្យល់ថា គាត់រងរបួសនៅ សមរភូមិ
6
។ គាត់បានទទួលការអនុញ្ញាតពីប្រធានកងទៅសួរសុខទុក្ខបងប្រុសគាត់នៅមន្ទីរពេទ្យ ១៧ មេសា (បច្ចុប្បន្នហៅមន្ទីរពេទ្យរុស្ស៊ី) ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ
7
។ ប៉ុន្តែ គាត់បានជួបបងប្រុសគាត់តែមួយម៉ោងប៉ុណ្ណោះ ដោយសារគាត់រងរបួសធ្ងន់ រួមទាំងបាក់ថ្គាមផង ដែលមិនអាចឲ្យគាត់និយាយបាន
8
។
លោក នេត ផល្លី បានកុហកប្រធានកងរបស់គាត់ ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខបងប្រុសគាត់ម្តងទៀត
9
។ ក្នុងពេលសួរសុខទុក្ខលើកនេះ នេត ប៊ុនធី បានរៀបរាប់ពីទុក្ខវេទនា និងការឈឺចាប់របស់គាត់ ហើយលោក នេត ផល្លី បានផ្តល់យោបល់ឲ្យបងប្រុសគាត់សុំការអនុញ្ញាតចូលក្នុងកងពិការ
10
។ នេត ប៊ុនធី ក៏បានប្រាប់អំពីបំណងគាត់លើនារីម្នាក់ឈ្មោះ ស៊ាង លន ដែលរស់នៅក្នុងភូមិជិតនោះ ហើយគាត់ជឿថាអង្គការនឹងអនុញ្ញាតឲ្យពួកគាត់រៀបការបន្ទាប់ពីពិនិត្យប្រវត្តិរូបរបស់គាត់រួច
11
។
ដប់ថ្ងៃក្រោយមក លោក នេត ផល្លី បានកុហកម្តងទៀតដើម្បីបានទៅសួរសុខទុក្ខបងប្រុសគាត់នៅមន្ទីរពេទ្យ
12
។ ប៉ុន្តែពេលគាត់ទៅដល់ ពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថា បងប្រុសគាត់បានផ្លាស់ទៅកន្លែងផ្សេងដែលគេមិនស្គាល់
13
។ ពេលនោះ លោក នេត ផល្លី សង្ស័យអំពីទីកន្លែងរបស់បងប្រុសគាត់
14
។ ទោះជាស្រាវជ្រាវយ៉ាងណា ក៏គាត់រកមិនឃើញបងប្រុស នេត ប៊ុនធី ដែរ
15
។
ការស្វះស្វែងរក នេត ប៊ុនធី
ក្រោយថ្ងៃរំដោះ៧ មករា ឆ្នាំ១៩៧៩ លោក នេត ផល្លី បានស្វែងរកបងប្រុសគាត់តាមស្រុកផ្សេងៗ
16
។ ពេលនោះគាត់នៅតែសង្ឃឹមថា នេត ប៊ុនធី ប្រហែលជាបានចូលក្នុងកងយោធា ឬផ្នែកនយោបាយណាមួយ ឬកំពុងលាក់ខ្លួន
17
។ ប៉ុន្តែ ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់គាត់មិនទទួលបានជោគជ័យទេ
18
។
ក្នុងខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០៤ មជ្ឈមណ្ឌលឯកសារកម្ពុជា បានបង្ហាញប្រវត្តិរូបអ្នកទោស ស-២១ របស់ នេត ប៊ុនធី ទៅកាន់លោក នេត ផល្លី
19
។ រយៈពេល ២៥ ឆ្នាំ បន្ទាប់ពីការស្វែងរក និងការជឿជាក់ថា នេត ប៊ុនធី នៅរស់នៅឡើយនោះ ចុងបញ្ចប់លោក នេត ផល្លី ទទួលបានការបញ្ជាក់ច្បាស់ថា បងប្រុសគាត់ត្រូវបានឃុំខ្លួន ធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់នៅ ស-២១
20
។
ក្នុងពេលផ្តល់សក្ខីកម្មរបស់គាត់ លោក នេត ផល្លី បានសួរជនជាប់ចោទ កាំង ហ្កេកអ៊ាវ (ហៅ ឌុច) ហើយ ឌុច បានលើកឡើងថា នេត ប៊ុនធី ទំនងជាត្រូវបានសម្លាប់ដោយសារ “ការបោសសម្អាត” ទាហានភូមិភាគបូព៌ា
21
។ ឌុច ពន្យល់ថា របបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យមិនទុកចិត្តទាហានមកពីភូមិភាគបូព៌ាទេ
22
។ គាត់អះអាងថា បន្ទាប់ពីមានការបោកគ្រាប់បែកនៅព្រះបរមរាជវាំង រហូតដល់ការចាប់ខ្លួន ចាន់ ចក្រី ទាហានត្រូវបានចាប់ខ្លួនពីភូមិភាគបូព៌ា និងសម្លាប់នៅ ស-២១
23
៖ “យុទ្ធជនមកពីបូព៌ាយកមកឲ្យស-២១ កម្ទេច ទាំងឈុតៗ”
24
។ បន្ទាប់ពីបានមើលបណ្ណសាលាប័ត្រឯកជនដែល ស-២១ បានធ្វើ ទាក់ទងនឹងឈ្មោះ នេត ប៊ុនធី ដែលបានចូលមកដល់មន្ទីរ ស-២១ នៅថ្ងៃទី២៤ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៨ ឌុច បានបញ្ជាក់ថា ហេតុការណ៍នេះកើតឡើងក្នុងដំណាក់កាលចុងក្រោយដែលរបបកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យបានធ្វើការបោសសម្អាតទាហាននៅភូមិភាគបូព៌ា
25
។
ការឈឺចាប់ដែលទទួលរងនៅ ស-២១
នេត ផល្លី បានឮថា អ្នកជាប់ឃុំបានទទួលរងការឈឺចាប់ និងទារុណកម្មយ៉ាងសាហាវឃោរឃៅ មុនពេលសម្លាប់នៅ ស-២១ ដូចជា ដកក្រចក ជ្រមុជទឹក ការប្រើថង់ផ្លាស្ទិកខ្ទប់ច្រមុះឲ្យថប់ដង្ហើម ការឆក់ខ្សែភ្លើង និងការដុតទាំងរស់
26
។ ដឹងអំពីរឿងនេះ ធ្វើឲ្យលោក នេត ផល្លី និងគ្រួសារកើតទុក្ខសោកសង្រែងយ៉ាងខ្លាំង ដោយដឹងថា នេត ប៊ុនធី អាចទទួលរងជោគវាសនាដូចគ្នានេះដែរ
27
។ ឪពុកម្តាយរបស់លោក នេត ផល្លី “ខូចចិត្ត” បន្ទាប់ពីបានទទួលប្រវត្តិរូបរបស់ នេត ប៊ុនធី
28
។ ពួកគាត់នឹករលឹកកូនប្រុសរបស់ខ្លួន ហើយតែងតែបង្ហាញពីទុក្ខព្រួយ ភាពសោកសៅ និងអាឡោះអាល័យចំពោះ នេត ប៊ុនធី និងស្ថានភាពដែលនាំឲ្យគាត់បាត់បង់ជីវិត
29
។ ជាលទ្ធផល ឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាទម្ងន់
30
។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ នៅពេលដែលគូដណ្តឹងរបស់ នេត ប៊ុនធី បានដឹងអំពីការស្លាប់របស់គាត់ នាងខូចចិត្តយ៉ាងខ្លាំង
31
។ នាងចេះតែនៅម្នាក់ឯង ហើយស្ថិតក្នុងភាពទុក្ខព្រួយ និងសោកសង្រែងយ៉ាងខ្លាំង
32
។
ចាប់ពីដឹងដំណឹងអំពីការស្លាប់របស់បងប្រុសគាត់ លោក នេត ផល្លី បានមកទស្សនាទួលស្លែង (អតីត ស-២១) និងបានឃើញឧបករណ៍ដែលបានប្រើនិងរូបភាពដែលអ្នកជាប់ឃុំត្រូវបានធ្វើទារុណកម្ម
33
។ គាត់បានទៅមើលបន្ទប់លេខ ៣៣ ជាកន្លែងដែល នេត ប៊ុនធី ត្រូវបានឃុំខ្លួន ហើយគាត់រៀបរាប់ថាវាដូចជា “បច្ឆា” និង “ដូចកន្លែងចិញ្ចឹមជ្រូក”
34
។ ដោយសារតែការឈឺចាប់ផ្លូវចិត្ត និងទុក្ខសោកដែលបណ្តាលមកពីការបាត់បង់បងប្រុសរបស់គាត់ លោក នេត ផល្លី ទទួលរងរបួសធ្ងន់ធ្ងរនៅកន្លែងធ្វើការ ដែលបណ្តាលឲ្យគាត់បាត់បង់ដៃម្ខាង
35
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានសន្និដ្ឋានថា នេត ផល្លី បានបញ្ជាក់ពីអត្ថិភាពរបស់បងប្រុសគាត់ និងភាពជាសាច់ញាតិជិតស្និទ្ធ ឬចំណងពិសេសនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ឬការនៅក្នុងបន្ទុករបស់បងប្រុសគាត់
36
។ អង្គជំនុំជម្រះក៏បានសន្និដ្ឋានទៀតថា ការស្លាប់របស់ នេត ប៊ុនធី បានបណ្តាលឲ្យមានព្យសនកម្ម ហើយការខូចខាតរបស់លោក នេត ផល្លី គឺជាផលវិបាកដោយផ្ទាល់ពីឧក្រិដ្ឋកម្មដែល ឌុច ត្រូវបានរកឃើញថាមានពិរុទ្ធភាព
37
។
សេចក្តីថ្លែងទុក្ខ
“ក្នុងពេលនោះ កន្លងមកនេះ គឺគាត់បាននិយាយរៀបរាប់ប្រាប់ខ្ញុំថា គាត់បានធ្វើប្រវត្តិរូប និងអាចបានរៀបការជាមួយនារី សៀង ឡន ដែលជាទីស្រឡាញ់ ដែលជាទីនឹករឭក ដែលគាត់ទន្ទេញ មិនបាត់ពីមាត់នោះ ។ ក្រោយមកនារី សៀង ឡន ក៏បានរងចាំអស់រយៈមួយឆ្នាំ ដែលនឹងសង្ឃឹមថា នារីនឹងបានជាគ្រួសារមួយរូប ។ តែផ្ទុយទៅវិញ កម្មអកុសល ដែលផ្តល់ឲ្យគាត់ទាំងពីរមិនបានជួបជុំគ្នាព្រាត់ប្រាសគ្នា ធ្វើឲ្យនារី សៀង ឡន មានការក្ដុកក្ដួល លែងចេញពីផ្ទះ អង្គុយសម្ងំសំកុកនៅក្នុងផ្ទះ ។ ដោយការសង្កេតរបស់ខ្ញុំនៅភូមិជិតគ្នារបស់ខ្ញុំ ក៏ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នឹកឃើញអាណិតគាត់ និងមានការព្រួយបារម្ភចំពោះគាត់ ដែលគាត់នឹងមានសង្ឃឹមថាបានជាប្តីប្រពន្ធនឹងគ្នា ។ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បាននិរាសព្រាត់ប្រាស់គ្នាទៅវិញ ។ នារីនោះមានតែការទឹកភ្នែក និងការគិតព្រួយទុក្ខសោក ថានឹងបានជួបប្តីដ៏ជាទីស្រឡាញ់ម្នាក់ តែផ្ទុយទៅវិញមិនបានដូចបំណង ។ នារីត្រូវទារុណកម្មផ្នែកផ្លូវចិត្ត មិនអាចបំពេញការងារបានរួសរាយដូចគេអ្នកដទៃឡើយ មានតែការក្រៀមក្រំ មានតែការគិតព្រួយចំពោះខ្លួនដែលនឹងមានសង្ឃឹមទៅថ្ងៃមុខបែរទៅជាកម្មអកុសលព្រាត់គ្នាទៅវិញ ។ ចំពោះរូបខ្ញុំ ចំពោះរូបខ្ញុំផ្ទាល់ គឺមានការរងគ្រោះដោយរបបអំពើព្រៃផ្សៃនេះ ។ ថ្ងៃមួយខ្ញុំក៏បានទៅធ្វើការនៅចម្ការកៅស៊ូ កាប់ដើមកៅស៊ូ ក្រោយមកបន្តិចម៉ោងប្រាំបួនព្រឹក ក៏នាំគ្នាសម្រាក ។ នៅពេលសម្រាកនោះ កម្មករទាំងឡាយក៏បាននិយាយថា នៅកន្លែងនេះ គេវ៉ៃមនុស្សច្រើនណាស់ទាំងខ្សែៗ ។ រូបខ្ញុំបានឮដូច្នេះ ក៏មានការក្ដុកក្ដួលក្នុងចិត្ត នឹកឃើញថា កន្លែងវ៉ៃនេះ គឺជាកន្លែងវ៉ៃដូចជាវ៉ៃបងខ្ញុំដែរអ៊ីចឹង ។ លុះដល់ដប់ប្រាំនាទីក្រោយមក គឺដំណើរការក្នុងការធ្វើការនៅកន្លែងនោះ ក៏បានចាប់ដំណើរការវិញ គេក៏កាប់ដើមកៅស៊ូ កាប់ដើមកៅស៊ូនោះទៅ ខ្ញុំក៏មានស្មារតីភ្លាំងភ្លាត់នឹកឃើញដល់ការទុក្ខវេទនារបស់បងខ្ញុំនេះ ។ ដល់លុះដើមកៅស៊ូរលំទៅ គេស្រែកឲ្យខ្ញុំរត់ ខ្ញុំក៏មានស្មារតីភ្លាំង រត់ លុះគេថាកៅស៊ូរលំហើយ នាំគ្នារត់ លុះខ្ញុំរត់ទៅ ខ្ញុំទាក់ជើងដួល ដោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍នឹក គិតផ្តោតទៅលើបងដែលគេធ្វើរងគ្រោះដូចដែលកម្មករនៅទីនោះគាត់និយាយ ។
លុះដល់ ដើមកៅស៊ូនោះរលំទៅក៏ធ្លាក់មកលើដៃខ្ញុំនេះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំពិការរហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ។ ខ្ញុំពិការទាំងផ្លូវកាយ ពិការទាំងផ្លូវចិត្ត ពិការមួយជីវិតនឹកឃើញមួយជីវិត នូវជីវិតរបស់ខ្ញុំរស់នៅៗដោយ ទុក្ខវេទនា ទុក្ខលំបាក បងក៏ស្លាប់ ឪពុកក៏ព្រាត់ខ្លួនក៏ធ្លាក់ជាពិការ ការរកស៊ីក៏អស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតទៀត ។ ហេតុដូច្នេះហើយ ជីវិតខ្ញុំមានតែទុកវេទនានេះទេ ដែលនៅតាមអមខ្លួនខ្ញុំជាប់ មានតែការលំបាកនេះទេដែលស្ថិតនៅចំពោះមុខខ្ញុំ ដែលបន្សល់ឲ្យខ្ញុំរហូតមកនេះ”
38
វីដេអូ
