សៅ សាក់
រហ្សនាម: 2-TCW-886
សំណុំរឿង: សំណុំរឿង ០០២/០២
ប្រភេទ: សាក្សី
សាវតារ និងតួនាទី
អ្នកស្រី សៅ សាក់ បានកើត និងរស់នៅមួយជីវិត នៅភូមិអន្លង់ទ្រា ឃុំព្រែកជ្រៃ ស្រុកកំពង់លាវ តំបន់ ២៤ ភូមិភាគបូព៌ា
1
។ គាត់បានរៀបការនៅឆ្នាំ១៩៦៩ ហើយមានកូនបីនាក់នៅឆ្នាំ១៩៧៥
2
។ ម្តាយគាត់ជាកូនកាត់វៀតណាម ចំណែកឪពុកគាត់ជាខ្មែរ
3
។ គាត់បានផ្តល់សក្ខីកម្មក្នុងនាមជាសាក្សីនៅចំពោះមុខអង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងក្នុងសំណុំរឿង ០០២/០២ ស្តីពីការប្រព្រឹត្តទៅលើជនជាតិវៀតណាម។
ពាក្យ “យួន”
អំឡុងពេលផ្តល់សក្ខីកម្ម អ្នកស្រី សៅ សាក់ បានប្រើពាក្យ “យួន” សំដៅទៅវៀតណាម ឬជនជាតិវៀតណាមក្នុងន័យទូទៅ
4
។ អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានផ្អែកទៅលើភ័ស្តុតាងរបស់គាត់ បន្ថែមលើភ័ស្តុតាងផ្សេងទៀតក្នុងការពិចារណាអំពីចេតនាបង្អាប់ណាមួយទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ពាក្យ “យួន” ឬ “ខ្មាំង” យួន ដោយផ្អែកលើករណីនីមួយៗ និងដោយគិតពីភ័ស្តុតាងសរុប និងកាលៈទេសៈដែលពាក្យនេះត្រូវបានប្រើ
5
។
ជនជាតិវៀតណាមជាក្រុមដាច់ដោយឡែកមួយ និងការកំណត់អត្តសញ្ញាណក្រុមនេះ
មុនឆ្នាំ១៩៧៥ ជនជាតិវៀតណាមបានរស់នៅលាយឡំជាមួយប្រជាជនខ្មែរ
6
។ ក្រោយមក ជនជាតិ វៀតណាមត្រូវបានញែកចេញ
7
។ គេអាចស្គាល់ពួកនេះបានតាមការនិយាយស្តី ព្រោះនិយាយខុសពីប្រជាជនខ្មែរ
8
។ អ្នកស្រី សៅ សាក់ រំឮកថា មានគ្រួសារជនជាតិវៀតណាមមួយចំនួន រស់នៅក្នុងតំបន់របស់គាត់ រួមមាន៖ (១) វ៉ាន់ ម៉ៅ ហើយឪពុករបស់គាត់ជាជនជាតិវៀតណាម ហៅ ថាវ
9
និង (២) នាង ណាត ជាកូនស្រីរបស់ ថោង (ឪពុកខ្មែរ) និងយឿន ហៅ សាក់ (ម្ដាយវៀតណាម)
10
។
តាមការយល់ឃើញរបស់គាត់ មេភូមិបានធ្វើស្ថិតិ ឬធ្វើកំណត់ត្រាខ្លះៗអំពីជនជាតិភាគតិចនៅក្នុងភូមិ ហើយនោះហើយជាមូលហេតុដែលថ្នាក់លើបានដឹងខ្លះៗអំពីជនជាតិភាគតិចនៅក្នុងភូមិ
11
។ ពួកគេមិនបានពិភាក្សាអំពីជនជាតិវៀតណាមក្នុងកិច្ចប្រជុំដែលអ្នកស្រី សៅ សាក់ បានចូលរួមក្នុងរបបខ្មែរក្រហមទេ គឺមានតែការបង្កបង្កើនស្រូវប៉ុណ្ណោះ
12
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានផ្អែកទៅលើសក្ខីកម្មរបស់គាត់ បន្ថែមពីលើភ័ស្តុតាងផ្សេងទៀតក្នុងការរកឃើញថា (១) ជនជាតិវៀតណាមភាគច្រើនដែលរស់នៅកម្ពុជានិយាយភាសាខ្មែររដឺន ឬមិនស្ទាត់ ហើយជាក្រុមជាតិពន្ធុ ក្រុមជាតិសាសន៍ និងក្រុមពូជសាសន៍ នៅក្នុងអំឡុងពេលពាក់ព័ន្ធ
13
(២) ថ្នាក់លើបានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថាគ្រួសារណាមានសមាជិកមានដើមកំណើតវៀតណាម
14
ហើយ (៣) ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧៥ មក ថ្នាក់លើបានបញ្ជាឱ្យកំណត់អត្តសញ្ញាណជនជាតិវៀតណាម។ ជាលទ្ធផលថ្នាក់ក្រោមបានរៀបចំបញ្ជី និងជីវប្រវត្តិ ហើយបន្ទាប់មកបានទាក់ទងទៅថ្នាក់លើ ដើម្បីចាត់វិធានការបន្តទៀត
15
។
ការធ្វើបាប និងការបាត់ខ្លួនគ្រួសារជនជាតិវៀតណាមនៅភូមិអន្លង់ទ្រា
ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ម្តាយរបស់អ្នកស្រី សៅ សាក់ ត្រូវបានគេឱ្យមើលថែទារក និងកុមារជាមួយស្ត្រីផ្សេងទៀតនៅក្នុងភូមិរបស់គាត់
16
។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៧៨ ម្តាយរបស់គាត់ត្រូវបានគេហៅទៅប្រជុំ ហើយបន្ទាប់មកម្តាយរបស់គាត់បាននាំកូនស្រីរបស់អ្នកស្រី សៅ សាក់ ទៅជាមួយ
17
។ អ្នកស្រី សៅ សាក់ បានដឹងពីការចាប់ខ្លួនម្តាយគាត់តាមរយៈឈ្លបឈ្មោះ ខុន
18
។ គាត់បានទៅជួបម្តាយគាត់ នៅពេលម្តាយគាត់ត្រូវបានឃុំខ្លួនជាមួយអ្នកស្រីយឿន (ម្តាយរបស់វ៉ាន់ ម៉ៅ) នៅភូមិក្រសាំងផ្អើល
19
ហើយសុំយកកូនស្រីមកវិញ
20
។ គាត់បានយកកូនស្រីមកវិញ ប៉ុន្តែមិនហ៊ានជជែកលេងជាមួយម្តាយគាត់ទេ ហើយឈឺចាប់ពេលឃើញម្តាយគាត់ត្រូវបានគេឃុំខ្លួន
21
។ គាត់មិនដឹងថាម្ដាយគាត់បានប្រព្រឹត្តកំហុសអ្វីទេ
22
។ ពេលនោះគាត់មានអាយុច្រើន ហើយគ្មានសាច់ញាតិ ឬបងប្អូនពាក់ព័ន្ធនឹងវៀតណាម ឬរស់នៅភ្នំពេញឡើយ
23
។ គាត់បានពន្យល់ថា៖ “អ្នកណាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងជនជាតិវៀតណាម ត្រូវគេយកទៅសម្លាប់។ នោះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានដឹង”
24
។ ម្តាយគាត់ត្រូវបានគេនាំទៅជាមួយអ្នកស្រីយឿន ហើយមិនបានឃើញ ឬឮដំណឹងទៀតទេ
25
។
ប្រជាជនខ្លះទៀតនៅភូមិរបស់គាត់ដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយវៀតណាម ក៏បាត់ខ្លួនមិនបានត្រឡប់មកវិញទេ។ ហើយគាត់មិនដឹងថាគេយកទៅណាទេ
26
។ គាត់ដឹងថាលោក ថាវ (ឪពុករបស់វ៉ាន់ ម៉ៅ) ត្រូវគេយកទៅជាមួយមនុស្សប្រុសផ្សេងទៀត
27
។ ឪពុករបស់លោក ថាវ (តារបស់វ៉ាន់ ម៉ៅ) ហៅ ហេន ត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់ ដោយគេប្រាប់គាត់ថាគេបញ្ជូនគាត់ទៅធ្វើការនៅកន្លែងផ្សេង
28
។ តារបស់លោក ហេន ជាជនជាតិចិន ហើយម្តាយរបស់គាត់ជាជនជាតិវៀតណាម
29
។ អ្នកស្រី សៅ សាក់ បានឮថា ជនជាតិខ្មែរ ឈ្មោះ ឡាង ហែល ដែលបានស្លាប់ទៅហើយនោះ មានប្រពន្ធនិងកូនបីនាក់ត្រូវបានយកទៅសម្លាប់ ក្នុងរបបនេះដែរ
30
។ ប៉ុន្តែ អ្នកស្រី សៅ សាក់ មិនបានដឹងថាតើប្រពន្ធគាត់ជាជនជាតិវៀតណាម ឬទេ
31
។
ប្រហែលប្រាំខែក្រោយការចាប់ខ្លួនម្តាយរបស់គាត់ អ្នកស្រី សៅ សាក់ ត្រូវបានហៅទៅប្រជុំនៅវត្តអន្លង់ទ្រា ហើយត្រូវបានឃុំខ្លួនបណ្តោះអាសន្ននៅភូមិ អង្គរ អង្គ ជាមួយកូនបីនាក់របស់គាត់រយៈពេលដប់ ឬដប់ពីរថ្ងៃដោយមិនដឹងមូលហេតុ
32
។ នៅទីនោះ គាត់ត្រូវបានគេសួរថាតើគាត់ជនជាតិអ្វី និងមុខរបរពីមុនរបស់ឪពុកគាត់
33
។ គាត់ថាគាត់ជាជនជាតិខ្មែរ អ្នកភូមិធម្មតា មិនធ្វើអ្វីផ្សេងទេ
34
។ បន្ទាប់មក គេឱ្យគាត់ទៅធ្វើការនៅផ្ទះបាយ កាច់ពោត និងបោសសម្អាតទីធ្លា និងផ្ទះបាយនៅកន្លែងឃុំឃាំងនោះ
35
។ តាមការសង្កេតរបស់គាត់ចំពោះគ្រួសារដែលមានជាប់ខ្សែស្រឡាយ ពេលឪពុកជាជនជាតិវៀតណាម កូនៗត្រូវបានគេយកទៅសម្លាប់
36
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានរកឃើញថា៖ (១) អ្នកស្រី សៅ សាក់ និងកូនៗរបស់គាត់ទទួលផលក្នុងករណីលើកលែងនៃគោលនយោបាយដែលអនុវត្តទូទាំងប្រទេសក្នុងការសម្លាប់ជនជាតិវៀតណាមដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅពេលនោះ
37
ហើយ (២) ទោះបីជាជោគវាសនាចុងក្រោយរបស់ម្តាយគាត់នៅតែមិនមានតម្រុយក្តី វាមិនត្រូវបានបង្ហាញឲ្យស្របតាមស្តង់ដារតម្រូវនោះឡើយដែលថា គាត់បានស្លាប់ដោយសារគោលនយោបាយសម្លាប់ជនជាតិវៀតណាមដែលរស់នៅកម្ពុជានៅពេលនោះដែរ
38
។
ការផ្លាស់ទីលំនៅជនស៊ីវិលវៀតណាមពីប្រទេសកម្ពុជាទៅប្រទេសវៀតណាម
ក្រោយឆ្នាំ១៩៧៥ អ្នកស្រី សៅ សាក់ បានឃើញគ្រួសារជនជាតិវៀតណាមត្រូវបានប្រមូលផ្តុំ និងជម្លៀស ទៅក្រោម ដែលមានន័យថាទៅប្រទេសវៀតណាម
39
។ គាត់បានឮពីអ្នកភូមិថា ជនជាតិវៀតណាមមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យរស់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាទេ
40
។ ចំណែកគ្រួសារដែលមានជាប់ខ្សែស្រឡាយ ក៏ត្រូវប្រមូលផ្តុំគ្នាបន្តបន្ទាប់ បញ្ជូនម្តងមួយគ្រួសារ ហើយក៏បាត់ខ្លួនទៅ
41
។
អង្គជំនុំជម្រះសាលាដំបូងបានផ្អែកទៅលើសក្ខីកម្មរបស់គាត់បន្ថែមលើភ័ស្តុតាងផ្សេងៗទៀតក្នុងការរកឃើញថា៖ (១) ការបណ្តេញចេញជនជាតិវៀតណាមបានធ្វើឡើងតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៥ នៅខេត្តព្រៃវែងក្នុងស្ថានភាពបង្ខិតបង្ខំ និង (២) សេចក្តីសន្និដ្ឋានដ៏សមហេតុផលតែមួយគត់ដែលអាចទាញបានពីការប្រមូលផ្តុំ ការបណ្តេញចេញ និងការចាកចេញតាមទូករបស់ជនជាតិវៀតណាមនៅក្នុងខេត្តព្រៃវែងពីឆ្នាំ១៩៧៥ គឺថា យ៉ាងហោចណាស់ ជនជាតិវៀតណាមមួយចំនួនធំត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់វៀតណាម ហើយត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យឆ្លងព្រំដែន
42
។
វីដេអូ
