លោក ភោគ ខន

ភោគ ខន បានដាក់ពាក្យសុំដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណី ដោយផ្អែកទៅលើការបាត់ខ្លួន និងការស្លាប់របស់បងប្អូនជីដូនមួយ និងប្រពន្ធរបស់គាត់ ព្រមទាំងផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃការចាប់ខ្លួន និងឃុំខ្លួនរបស់គាត់។

ភោគ ខន បានប្រាប់អង្គជំនុំជម្រះអំពីការចាប់ខ្លួនគាត់នៅទួលគោកក្នុងឆ្នាំ ១៩៧៨។ គាត់បានចូលរួមជាមួយខ្មែរក្រហមនៅឆ្នាំ ១៩៧១ នៅអាយុ ១៥ ឆ្នាំ។ គាត់ត្រូវបានបញ្ជូនចេញដោយត្រូវបិទភ្នែកទៅមន្ទីរឃុំឃាំងដែលគាត់ជឿថាជាមន្ទីរស-២១។ នៅទីនោះគាត់ត្រូវបានគេសួរចម្លើយ និងធ្វើទារុណកម្មពីរដង។ ក្រោយ​ពី​ឃុំ​ខ្លួន​បាន​បី​ទៅ​បួន​ខែ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​មករា ឆ្នាំ​១៩៧៩ គាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​នាំ​ទៅ​កន្លែង​ពិឃាត។ ពេល​គេ​យក​ទៅ​ជិត​រណ្តៅ​ដើម្បី​សម្លាប់ គាត់​បាន​គេច​ពី​ការ​វាយ​សំដៅ​ទៅ​ក​គាត់ ។ គាត់​ត្រូវ​គេ​វាយ​ចំ​ឆ្អឹងជំនីរ ហើយ​សន្លប់​ក្នុង​រណ្តៅ។ ក្រោយមកគាត់អាចចេញពីរណ្តៅ ទៅដល់ទន្លេ ហើយទុកខ្លួនគាត់នៅលើបន្ទះឈើ ទៅកាន់ស្ពានជ្រោយចង្វារ ដែលគាត់ត្រូវបានជួយសង្គ្រោះ។

បងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់ឈ្មោះ ឈឿង ភោម ហៅ ទិន នេត ធ្វើការនៅកងវរសេនាតូចលេខ៣១៧ ជាអង្គភាពវិន័យ។ គាត់​ត្រូវ​បាន​ចាប់​ខ្លួន​នៅ​ថ្ងៃ​ទី ០៣ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៧ និង​ត្រូវ​បាន​គេ​ប្រហារ​ជីវិត​នៅ​ថ្ងៃ​ទី ៧ ខែ​វិច្ឆិកា ១៩៧៧ នៅ​ស-21 ។ ភោគ ខន អាចស្វែងរកឯកសារអំពីបងប្អូនជីដូនមួយរបស់គាត់នៅក្នុងបណ្ណសារទួលស្លែង។

ភរិយារបស់លោក ភោគ ខន ហៅ ពិន លាប ធ្វើការនៅផ្នែកដេរ កងពលលេខ៣១០។ នាងត្រូវបានចាប់ខ្លួននៅដើមឆ្នាំ ១៩៧៨ ខណៈមានផ្ទៃពោះមួយខែ។ ភោគ ខន ជឿ​ថា នាង​ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​ទៅ​មន្ទីរ​ស-២១ ឬ ស-២៤ ប៉ុន្តែ​រក​មិន​ឃើញ​ឯកសារ​អះអាង។

Transcript from testimony

Video recordings

Session 4 - 07 July 2009 - Case 001 - FL/KHDate:
Session 3 - 07 July 2009 - Case 001 - FL/KHDate: