ស៊ូ សុទ្ធាវី

ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីកើតនៅឆ្នាំ១៩៤០ នៅភូមិកោះតាំង ឃុំត្រឡាច ខេត្តតាកែវ។ នាងជាកម្មករស្រែចម្ការ និងជាអ្នកកែភេទ។

ឪពុកម្តាយរបស់នាងត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងរបប ប៉ុល ពត។ ទោះបីជានាងកើតជាបុរសក៏ដោយ មុនឆ្នាំ ១៩៧៥ នាងបានរស់នៅជាស្ត្រី។ ក្នុងសម័យខ្មែរក្រហម នាងបានក្លាយជាគាត់ព្រោះគាត់ត្រូវរៀបការពេលគាត់ត្រូវបានគេជម្លៀសចេញពីភ្នំសឺនណុល ជាគុកអប់រំឡើងវិញ។ ពេលផ្ទេរទៅរស់នៅភូមិមួយក្នុងស្រុកបន្ទាយស្រី នាងបានព្យាយាមបដិសេធមិនរៀបការទេ ដោយសារម្តាយមានសុខភាពមិនល្អ ហើយគ្រួសារនាងមិនអាចនៅទីនោះសម្រាប់ពិធីបានឡើយ ។ គូស្នេហ៍១០៧គូត្រូវបានគេហៅឱ្យចូលបន្ទប់ជាមួយគ្នា ដោយមិនដឹងថាមានរឿងអ្វីកើតឡើង ។ ពួកគេត្រូវជ្រើសរើសគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងកន្លែងងងឹត។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីបានជជែកជាមួយអនាគតប្រពន្ធ ដើម្បីសុំឱ្យនាងចេះចំណាំក្រមាគ្នាទៅវីញទៅមក។ នាងបាននិយាយថា គ្មាននរណាម្នាក់បដិសេធមិនរៀបការទេ ព្រោះវាជាស្ថានភាពតានតឹងផ្លូវចិត្ត។ មិត្តភក្តិកែភេទខ្លះសម្រេចចិត្តសម្លាប់ខ្លួន ឬអ្នកផ្សេងទៀតត្រូវគេបាញ់។ ពិធីនេះមិនបានរៀបចំតាមទំនៀមទម្លាប់ខ្មែរទេ។ នាងក៏បាននិយាយផងដែរអំពីទាហានដែលតាមដានពួកគេដើម្បីដឹងថាតើពួកគេផ្សំដំណេកគ្នាក្រោយរៀបការឬអត់។ នាងនិងប្រពន្ធត្រូវផឹកស្រាច្រើនទើបអាចធ្វើបាន ព្រោះដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីមិនទាក់ចិត្តនឹងស្រីទេ។ ពួកគេត្រូវធ្វើសច្ចាប្រណិធានចំពោះអង្គការ តាំងចិត្តរៀបការ និងបង្កើតកូន ព្រោះអង្គការតម្រូវឱ្យបង្កើនចំនួនប្រជាជន និងការពារប្រទេស។ ក្រោយមកគេបញ្ជូននាងទៅធ្វើការ ហើយនាងមិនដែលបានឃើញប្រពន្ធកូនទៀតទេ។ ដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីក៏បាននិយាយអំពីបន្ទប់សម្ភាសន៍ ឧបករណ៍ធ្វើទារុណកម្ម និងការស្រែកដែលនាងបានឮ។ នាងបានរស់នៅកន្លែងផ្សេងៗជាច្រើន ដែលភាគច្រើននៅក្នុងគុក។

នាងថានាងមិនមានអ្វីត្រូវប្រាប់ជនជាប់ចោទថាខ្លួនរងគ្រោះប៉ុន្មានយ៉ាងម៉េចអោយសម្យនោះទេ ព្រោះបាត់បង់អ្វីៗទាំងអស់គឺគ្រួសារនាងត្រូវបង្ខំឱ្យរៀបការ នាងត្រូវគេរំលោភបំពានផ្លូវភេទ មានរបួសរាងកាយ ភ្នែកខ្សោយ ជើងស្តាំពិការដោយសារ ច្រវាក់ ជាដើម។